Վերջին 2 տարիներին ՌԴ-ին՝ ղարաբաղյան հակամարտության հարցում ԱՄՆ-ից տրված ոչ մի «ֆորայի» մասին խոսք լինել չի կարող. Կոլերով
Ռուսաստանյան քաղաքագետ Մոդեստ Կոլերովը Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնում է ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների հնարավոր բարելավմանը՝ Հայաստանի վրա դրա հնարավոր ազդեցության տեսանկյունից:
-Պարո՛ն Կոլերով, երեկ Ռուսաստանի Պետդումայում քննարկվում էին ռուս-ամերիկյան հարաբերությունների հնարավոր բարելավմանը վերաբերող հարցեր։ Քանի որ սա անմիջականորեն առնչվում է Հայաստանին, հետևաբար՝ դրանց կարգավորումը բխո՞ւմ է Հայաստանի շահերից: Լա՞վ է Հայաստանի համար:
-Նախ, ամենևին էլ փաստ չէ, որ ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները լավանալու են: Երկրորդ՝ Ռուսաստանը սովորել է ապրել պատժամիջոցների պայմաններում, և Ռուսաստանի համար, նույնիսկ միջնաժամկետ կտրվածքով պատժամիջոցները միայն դրական են: Պատժամիջոցները լավ են Ռուսաստանի համար, քանի որ դրանք Ռուսաստանին ստիպում են օգտվել իր սեփական հնարավորություններից ու ռեսուրսներից, զարգացնել իր տնտեսությունը: Եթե Հայաստանը Ռուսաստանի հետ գտնվում է ռազմական ու տնտեսական միության մեջ, ապա սրանք լավ են նաև Հայաստանի համար, քանի որ Ռուսաստանը, Եվրասիական տնտեսական միությունը 175 միլիոնանոց շուկա են՝ գումարած այն, որ ԵՏՄ ազատ տնտեսական գոտուն միացել է Վիետնամը, ինչը նշանակում է ևս 90 միլիոն մարդ: Եվ եթե Հայաստանը ուզում է և կարող է ունենալ իր արտադրանքի համար շուկա, ապա կարող է ունենալ 270 միլիոնանոց շուկա: Սա այն շուկան է, որը գրեթե հավասարվում է ԱՄՆ ազգաբնակչությանը: Բայց ԱՄՆ շուկայում Հայաստանին ոչ ոք չի սպասում, իսկ ԵՏՄ-ն ու Վիետնամը Հայաստանի համար ներքին շուկա են, քանի որ նրա համար սահմանափակումներ չկան:
-Իսկ ի՞նչ եք կարծում՝ ո՞րն է Թրամփի վարչախմբի վերաբերմունքը լինելու ղարաբաղյան հակամարտության վերաբերյալ, քանի որ կան իրարամերժ կարծիքներ, որոնցից մեկն էլ այն է, թե նրա հիմնական նպատակներն են Իրանի ազդեցության զսպումն ու իսլամական ծայրահեղականության դեմ պայքարը, ինչպես նաև իր երկրի ներքին հարցերի վրա կենտրոնացած մնալը: Ղարաբաղյան հակամարտության հարցում նախաձեռնողականությունը կշարունակի մնալ Ռուսաստանի մոտ: Առավել արմատականներն անգամ գտնում են, որ Թրամփը ՌԴ-ին կտա Հարավային Կովկասում, այլև հետխորհրդային տարածքում ազատորեն գործելու «ֆորա»:
-Վերջին երկու տարիներին Ռուսաստանի` ղարաբաղյան հակամարտության հարցում ԱՄՆ-ից Ռուսաստանին տրված ոչ մի «ֆորայի» մասին խոսք լինել չի կարող: Եվ վերջին երկու տարիներին հենց ամերիկյան կողմն է բացարձակ լիդերը եղել ղարաբաղյան հակամարտության հարցում: Եվ հենց ամերիկացիներն են այդ ընթացքում հանդես եկել նախաձեռնողականությամբ, իսկ Ռուսաստանն էլ պաշտպանել է ղարաբաղյան հարցի բանակցային գործընթացն ինտենսիվացնելու խնդիրը:Այսինքն՝ ԱՄՆ դիրքորոշումը բավականին դրական է եղել ԼՂ նկատմամբ, և հույս ունեմ, որ սա կպահպանվի նաև ԱՄՆ նոր վարչակարգում:
-Հայտնի դարձավ, որ ՀՀ-ում ԱՄՆ նախկին դեսպան Ջոն Հեֆֆերնը փոխարինել է Վիկտորիա Նուլանդին ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի և Եվրասիայի օգնականի պաշտոնում: Սա, ըստ Ձեզ, ի՞նչ դեր կարող է ունենալ Թրամփի՝ «հայկական հարցերի ու հիմնահարցերի» շուրջ տեսակետ ձևավորելու առումով: Իհարկե, Հեֆերնը որպես պրոֆեսիոնալ դիվանագետ գործելու է Պետդեպի անունից, սակայն անձնական գործոնները, իր այստեղ աշխատելը կարո՞ղ է նշանակություն ունենալ, ի՞նչ եք կարծում:
-Ես չգիտեմ՝ իրենք ինչ պատկերացում ունեն հայկական հիմնախնդիրների նկատմամբ, բայց կրկնեմ՝ ես առայժմ չեմ տեսնում, որ որևէ կոնկրետ քայլ ԱՄՆ քաղաքականության մեջ երկրագնդի մեր՝ այս կեսի նկատմամբ դույզն-ինչ փոխվել է դրական առումով:
-Արդյո՞ք Ռուսաստանում բոլորն այդքան վատատես են՝ հաշվի առնելով այն, որ Դումայում իր ելույթի ժամանակ Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովն իր ելույթում հայտարարեց, որ մեջբերում եմ՝ «Կրեմլն այսօր չունի պատրանքներ, որ առաջիկայում ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները կկարգավորվեն, և տեղի կունենա երկրորդ վերաբեռնավորումը»։
-Կարող եմ ասել, որ այնպես ինչպես ես՝ հոռետեսորեն, որ ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները չեն կարգավորվի, Ռուսաստանում քչերն են մտածում: Հիմնական մասը արտահայտում է հիացմունք և պատրանքներ: Ես դրանք չեմ կիսում: