«Վենետիկյան նորավեպը». Կոստան Զարյանը «վերադառնում է» Իտալիա
«Ի՞նչ լեզվով եք աղոթում»,- երիտասարդ Կոստան Զարյանին հարցնում է բելգիացի բանաստեղծ-սիմվոլիստ Էմիլ Վերհարնը:
«Հայերեն»,- պատասխանում է:
«Ուրեմն, ձեր բանաստեղծությունները պետք է գրեք հայերեն»:
Այդ զրույցը շրջադարձային է լինում Կոստան Զարյանի համար: 1911-ին Կոստանդնուպոլսից նա առաջին անգամ մեկնում է Վենետիկ՝ Մխիթարյան միաբանության Սուրբ Ղազար կղզում հայերենը կատարելագործելու:
«Ես սիրել եմ Վենետիկն առաջին իսկ հանդիպումից, առանց ճիգի, առանց որոնումի, ինքնաբուխօրէն, ինչպէս սիրում են ցոլքերով... Читать дальше...