Մայոր Վարդանյանի մարտը Ջրականում. «Կարգին կռվել ենք ու հետ չենք նայել»
«Այդ օրը, որ Տիգրանս վիրավորվել էր, բայց դեռ չգիտեինք, դուրսը նստած էի, բժշկական ուղղաթիռն անցավ, մտածեցի՝ տեսնես ում էրեխուն է գնում բերի։ Ի՞նչ իմանայի, որ հենց իմ էրեխու հետեւից է գնում։ Երկու ժամ հետո աղջիկս զանգեց, թե բա՝ չվախենաս, Տիգրանն իմ մոտ է, թեթեւ վիրավոր է։ Դե, ինքը Երեւանի հիվանդանոցներից մեկում է աշխատում։ Ասացի՝ եթե թեթեւ է վիրավորումը, ինչո՞ւ է քեզ մոտ, ոչ թե Գորիսում կամ մեկ այլ մոտիկ տեղ։ Չգիտեմ էլ ոնց, ինչ վիճակում հասանք հիվանդանոց։ Առաջին բանը, որ արեցի, վերմակը տղայիս վրայից քաշելն էր... Читать дальше...