Հայկական «Խաբուխազ»-ից մինչեւ գյուղերի զարգացման եվրոպական մոտեցումը
1800-ականների վերջին հայ կանայք ձեւավորել են կոլեկտիվ արտադրանք ստանալու հետաքրքիր պրակտիկա։ Տարվա այն ժամանակահատվածում, երբ կաթն առատ չի եղել եւ տանը պրոդուկտ ստեղծելու համար անհրաժեշտ է եղել օրեր շարունակ կաթ ամբարել, գյուղերում մոտ 25 հոգանոց խմբեր են կազմել՝ «խաբեր», եւ ամեն օր ստացած կաթը փոխանցել խմբի մի անդամի։ Կաթնատնտեսության մեջ գործակցության այս օրինակը կոչվում է «Խաբուխազ» եւ դրա էլեմենտները մինչ օրս պահպանվում են Շիրակի մարզում։ Այս մեթոդը ոչ միայն օգնել է, որ ամբարելիս կաթը չփչանա... Читать дальше...