Γονικές παροχές – Το «θέλω» μιας πικραμένης μητέρας
Γράφει η Εύη Πέξα – Καλφέλη*
Επ’ ευκαιρία των γονικών παροχών που αυτή την περίοδο «τρέχουν» εσπευσμένα να κάνουν οι γονείς (σαν να μην υπάρχει αύριο), θέτω αυτούσιο το κείμενο αυτής της μάνας:
«Προς το Δικαστήριο έχω να παρακαλέσω όσοι γονεις κάνουν γωνικές παροχές στα παιδιά τους όταν δεν τους κοιτάζουν να βγει νόμος που να μπορεί ο γονιός να πέρνει πίσο την κληρονομιά του. Συγνώμη για την επιθυμία αυτή που είχα. Συγνώμη και πάλι.
Μια από της πικραμένες μητέρες».
Τι να απαντήσεις σε αυτή την μητέρα ;
Σίγουρα δεν υπάρχει καμία ανάγκη για να βγει σχετικός Νόμος (!).
Ρητή Πρόβλεψη πρέπει να γίνεται μόνο μέσα στο συμβόλαιο.
Δεν συμφωνώ καθόλου με την «τετριμμένη» καταγραφή ότι ο γονέας μεταβιβάζει στο παιδί του το τάδε ακίνητο : «από ιδιαίτερο ηθικό καθήκον και για λόγους ευπρέπειας…» και μάλιστα χωρίς το δικαίωμα να ανακαλέσει !
Αντιθέτως (!). Θα πρότεινα στο γονιό να μην γραφεί καθόλου αυτό και να του δίνεται η δυνατότητα, πέρα από την παρακράτηση της επικαρπίας και από τους δύο γονιούς εφ’ όρου ζωής τους, που το θεωρώ αυτονόητο ότι θα τεθεί, να μπορεί να ανακαλεί τη γονική παροχή χωρίς τη σύμπραξη του τέκνου του, οποτεδήποτε.
Και χωρίς καν να χρειάζεται κάποια δικαιολογία.
Επίσης, θα ήταν ορθό να τεθεί και διαλυτική αίρεση με το περιεχόμενο το οποίο θα αξιολογηθεί ανάλογα με την περίπτωση, σε συνεννόηση βεβαίως και με τη συμβολαιογράφο (δωρεά υπό όρους !).
Επιθυμία του Έλληνα γονιού είναι πάντα το να στηρίζει τα παιδιά του. Κι όχι, βέβαια, να τα «εγκλωβίζει» ή να τα «εκβιάζει» για να του προσφέρουν, αν και εφόσον χρειαστεί.
Πλην, όμως, επειδή ακριβώς κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει στο μέλλον, πρέπει τουλάχιστον εμείς οι νομικοί να αφυπνίζουμε τους γονείς και να τους ενημερώνουμε για τις δυνατότητες που υπάρχουν.
Κι αφού πλέον θα ξέρουν, είναι εκείνοι – και μόνον εκείνοι – οι οποίοι θα επιλέξουν τον τρόπο που θα ενεργήσουν.
Γνωρίζουμε καλά εμείς, ποιες είναι οι διασφαλίσεις που πρέπει να γραφούν, για να μην ξαναδιαβάσουμε το παράπονο κι άλλης πικραμένης μάνας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η μητέρα έδωσε τα πάντα και σήμερα εισπράττει εγκατάλειψη, αναλγησία και κυνισμό, χωρίς να μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση, αφού τα ακίνητα εκποιήθηκαν προ πολλού από το τέκνο της.
Και φλέγεται το «μέσα της» (!).
Και παρά ταύτα ζητά και «συγγνώμη» η … μάνα (!)
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Εξειδικευμένη στο κληρονομικό δίκαιο, στο οικογενειακό δίκαιο και στα ακίνητα.