74ο Φεστιβάλ των Καννών: Χρυσός Φοίνικας στον τρόμο
Η ταινία «Titane» της Τζουλί Ντυκουρνό είναι η μεγάλη θριαμβεύτρια της φετινής διοργάνωσης αλλά και η μόνη ταινία η οποία κανείς δεν περίμενε ότι θα βραβευτεί.
Η βράβευση ενός «καθαρόαιμου» σπλάτερ με το ανώτατο βραβείο ης διοργάνωσης είναι το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει από την τελετή λήξης του 74ου φεστιβάλ των Καννών του οποίου η αυλαία έπεσε το βράδυ του Σαββάτου 17 Ιουλίου.
Η ταινία «Titane» της Τζουλί Ντυκουρνό είναι η μεγάλη θριαμβεύτρια της φετινής διοργάνωσης αλλά και η μόνη ταινία η οποία κανείς δεν περίμενε ότι θα βραβευτεί. Βυθισμένη μέσα σε ένα λουτρό αίματος κατά την μεγαλύτερη διάρκειά της, η ταινία παρακολουθεί την ζωή μιας γυναίκας (Αγκατ Ρουσέλ) που βρίσκει στον πρόσωπο ενός πυροσβέστη (Βενσάν Λιντόν) το πρόσωπο του πατέρα.
Εν τω μεταξύ η φετινή τελετή λήξης θα μείνει στην ιστορία για έναν ακόμη λόγο: την γκάφα που έκανε ο Σπάικ Λι ο οποίος μπερδεύτηκε και ανακοίνωσε τον Χρυσό Φοίνικα στην αρχή της τελετής ενώ παραδοσιακά ο Φοίνικας δίδεται τελευταίος. Τα tweets πήραν αμέσως φωτιά!
Σε ότι αφορά την ίδια την βράβευση η πρόκληση φαίνεται να βρισκόταν στις προτεραιότητες του Σπάικ Λι προέδρου της κριτικής επιτροπής αλλά και των υπόλοιπων μελών (ανάμεσά τους ο ηθοποιός Ταχάρ Ραχίμ αι η ηθοποιός Μάγκι Τζίλενχαλ). Η βράβευση του «Titane» ήταν μια εντελώς κραυγαλέα κίνηση στην οποία ενδεχομένως να έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι σε πρώτο πλάνο βρίσκεται διαρκώς μια δυναμική γυναίκα που δεν «μασά» μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν. Και βέβαια είναι μια ταινία σκηνοθετημένη από γυναίκα – μάλιστα η Ντυκουρνό είναι η δεύτερη γυναίκα σκηνοθέτρια που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα μετά την Τζέιν Κάμπιον που κέρδισε το ίδιο βραβείο το 1993 για τα «Μαθήματα πιάνου» (εξ’ ημισείας όμως με το «Αντίο Παλλακίδα μου» του Τσεν Κάιγκε).
Εξ’ ημισείας βραβεύσεις είχε και η φετινή διοργάνωση: το Μεγάλο της Επιτροπής μοιράστηκαν ο «Ηρωας» του Ιρανού Ασγκάρ Φαραντί (στον οποίο θα πήγαινε ο δικός μας Φοίνικας) και το φινλανδικό «Compatrment N. 6» του Τζούχο Κουοσμάνεν, η ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που γνωρίζονται κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού από την Φιλανδία στη Σιβηρία. Το δεύτερο εξ’ημισείας βραβείο ήταν το Βραβείο της επιτροπής που δόθηκε «Ahed’s knee» του Ισραηλινού Ναβάντ Λαπίντ και στην «Μemoria» του Ταϊλανδού Απιτσατπόνγκ Βερασεθακούλ, μια ταινία που με πολύ ιδιαίτερο τρόπο ασχολείται με την απώλεια της μνήμης.
Το μόνο ίσως βραβείο με το οποίο ο περισσότερος κόσμος που παρακολούθησε το φεστιβάλ θα είναι απολύτως σύμφωνος είναι εκείνο της γυναικείας ερμηνείας που δόθηκε στη Νορβηγίδα Ρενάτε Ρένισβε για την ταινία «Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου», που καταγράφει μοιρασμένες σε κεφάλαια, στιγμές από την ζωή μιας σύγχρονης Νορβηγίδας. Στους άντρες βραβεύτηκε ο Αμερικανός ηθοποιός Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς για το «Nitram» του Αυστραλού Τζάστιν Κερζέλ που υποδύεται έναν πιστολέρο στην Τασμανία όπου η δράση τοποθετείται.
Μια ταινία που όλοι είχαν συμφωνήσει ότι πολύ δύσκολα θα απουσίαζε από τα βραβεία ήταν το «Drive my car» του Ιάπωνα Ριουσούκε Χαμαγκούτσι που κέρδισε το βραβείο σεναρίου (κέρδισε επίσης το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου), ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας απέσπασε ο Λεός Καράξ για την «Anette» που άνοιξε την διοργάνωση την Τρίτη 6 Ιουλίου (πολύ σπάνια ταινίες έναρξης κερδίζουν βραβεία).
Tέλος, το βραβείο καλύτερης ταινίας στο πρόγραμμα Ένα Κάποιο Βλέμμα (Un Certain Regard) δόθηκε στην ρωσική ταινία «Razzhimaya Kulaki» της Κίρα Κοβαλένκο.