Η Προεδρία εκσυγχρονίζεται
Για όσους παρακολουθούν τις δηλώσεις της, είναι φανερό ότι, οκτώ μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρχίζει πλέον να νιώθει άνετα με τον ρόλο της.
Είναι από αυτά που συμβαίνουν σταδιακά και σε μικρές δόσεις, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι την αλλαγή που συντελείται, ώσπου έρχεται η ώρα και συνειδητοποιείς ότι κάτι έχει αλλάξει. Μια τέτοια ευχάριστη μεταβολή έχει σημειωθεί τους τελευταίους μήνες στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αν συνόψιζα την αλλαγή αυτή σε μια φράση θα ήταν ότι η φωνή της Προεδρίας της Δημοκρατίας έχει εκσυγχρονισθεί. Eχει συναντήσει ξανά τον σημερινό κόσμο, έπειτα από τη μακρά και αλυσιτελή περιπλάνηση της στην αμπελοφιλοσοφία και τη θεολογία επί Π. Παυλόπουλου.
Η αλλαγή είναι αισθητή για όποιον παρακολουθεί τις συχνές παρεμβάσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας μέσω των κοινωνικών δικτύων ή τις ομιλίες της ―και ιδίως εκείνη για τα 70 χρόνια από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Eχει φύγει εκείνη η στενότητα των οριζόντων ―η οφειλόμενη ενδεχομένως στα βουνά της Πελοποννήσου― που είχαμε συνηθίσει επί του προκατόχου της. Χάθηκαν επίσης το ύφος και η θεματολογία του θεολόγου γυμνασιάρχη της δεκαετίας του 1960. Τέλος ο επαρχιωτικός ελληνοκεντρισμός, τα τετριμμένα κηρύγματα για τις αλήθειες της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και για την υπεροχή της Ορθοδοξίας. Το ίδιο και η ρηχή και αφ' υψηλού αντισυστημικότητα, η αμφισβήτηση της Δύσης και του φιλελευθερισμού, που διήπε τους λόγους του προκατόχου της σημερινής Προέδρου. Με την κ. Σακελλαροπούλου στο αξίωμα και στον βαθμό κατά τον οποίο η φωνή της εκφράζει τη χώρα, η Ελλάδα επέστρεψε στη Δύση.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μηνύματος της Πρόεδρου προς τον νικητή των αμερικανικών εκλογών. Σύντομο και επί της ουσίας, εκφράζει τη χαρά για την πρόθεση του Μπάιντεν να επιστρέψουν οι ΗΠΑ στη Συμφωνία των Παρισίων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, καθώς και για το γεγονός ότι για πρώτη φορά εκλέγεται γυναίκα στη θέση του αντιπροέδρου. Κλείνει με τη δήλωση της προσδοκίας στην καλή συνεργασία. Ούτε γλοιώδη γλειψίματα για την «ελληνικότητα» του Μπάιντεν, ούτε φτηνιάρικοι συναισθηματισμοί, ούτε κατάλογος παραπόνων, αδιαπραγμάτευτων δικαίων και ιστορικών αδικιών εις βάρος μας. Αυτή είναι μια φωνή με συναίσθηση της θέσης της χώρας στον σημερινό κόσμο, όχι η φωνή ενός προφήτη της Βίβλου που οδύρεται και ωρύεται.
Για όσους παρακολουθούν τις δηλώσεις της, είναι φανερό ότι, οκτώ μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρχίζει πλέον να νιώθει άνετα με τον ρόλο της. Είναι κρίμα ότι η πανδημία περιορίζει αναγκαστικά και τις δικές της δραστηριότητες.
Ανίδεοι αυτόχειρες
Καταλαβαίνω ότι θα σας ξενίσει αυτό που πρόκειται να σας ζητήσω να κάνουμε, αλλά του το οφείλουμε. Ολοι οι Αθηναίοι, παρακαλώ πολύ, τώρα έξω στα μπαλκόνια μας και, όπως κάναμε για το προσωπικό του συστήματος υγείας, έτσι και τώρα ας δώσουμε ένα θερμό, ολόψυχο χειροκρότημα ευγνωμοσύνης στον Νικόλαο Μακρόπουλο!
Στον αντιδήμαρχο Αθηναίων Νικόλαο Μακρόπουλο, μα πάνω απ' όλα στον άνθρωπο, που νοσταλγεί το σπίτι του στο Μπάντεν-Μπάντεν και, κυρίως, την αγαπημένη του Aston Martin (το κοινοποίησε ο ίδιος στο Facebook...), αλλά «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος» μένει στην έπαλξη της αντιδημαρχίας Αθηναίων για χάρη τους.
Παρασημοφόρηση από την Πρόεδρο; Το βραβείο κοινωνικής αρετής και ευποιίας της Ακαδημίας; Τιμές Ολυμπιονίκη; (Με βαθμό υπολοχαγού της Πυροσβεστικής, εννοείται.) Δεν ξέρω πώς πρέπει να ανταμειφθεί ο αντιδήμαρχος για τη σπάνια ευαισθησία του, χάρη στην οποία καταλαβαίνει πόσο παρήγορο και εμψυχωτικό είναι για τους ανθρώπους που χάνουν τις δουλειές τους ή το εισόδημά τους να ξέρουν ότι ο Νικόλαος Μακρόπουλος στερείται την αγαπημένη του Aston Martin και το σπίτι του στο Μπάντεν-Μπάντεν.
Πρόσφατο είναι το κάζο του «γίγαντα μας» Βερβεσού με το πάρτι των γενεθλίων του, που σίγουρα θα του μείνει αξέχαστο. Δεδομένου, λοιπόν, ότι αυτή ήταν η δεύτερη περίπτωση σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπου ένα δημόσιο πρόσωπο αποκαλύπτει το ίδιο, ηλιθίως, μέσω του Facebook αυτά που θα ήθελαν να αποκαλύψουν για εκείνον οι εχθροί του, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό της διαπίστωσης ότι το Facebook αναδεικνύεται τελικά ως η δημοφιλέστερη μέθοδος κοινωνικής αυτοκτονίας...