Μάικλ Τζάκσον : Ο πόλεμος των βιογράφων του
Η πρόσφατη προβολή του ντοκιμαντέρ «Leaving Neverland» στο HBO, στο οποίο δύο νέοι άνδρες και οι οικογένειές τους κατηγορούν τον Μάικλ Τζάκσον για σεξουαλική κακοποίηση από τα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας, έχει διχάσει την κοινότητα των συγγραφέων, ειδικών στη βιογραφία του ποπ ειδώλου. Σύμφωνα με την έρευνα των «New York Times», το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Νταν Ριντ εξελίχθηκε σε «εφιάλτη των βιογράφων» του Μάικλ Τζάκσον. Το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ με τη συναισθηματική φόρτιση από τις μαρτυρίες των Τζέιμς Σέιφτσακ και Γουέιντ Ρόμπσον απασχολεί τους συγγραφείς του φαινομένου της ποπ κουλτούρας, καθώς καλούνται να επανεξετάσουν το υλικό των ερευνών τους μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο πληροφοριών.
Το αποτύπωμα του Τζάκσον στο τοπίο της σύγχρονης ποπ κουλτούρας μετατοπίζεται και οι φαν της μουσικής του προσπαθούν να διαχωρίσουν την εικόνα του Τζάκσον από το «Leaving Neverland» - ως παιδόφιλου που κατέστρεψε παιδιά και οικογένειες - και του τραγουδιστή του «Thriller», ο οποίος επέδρασε στη μετέπειτα γενιά καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους βρίσκονται συγγραφείς, δημοσιογράφοι, ερευνητές οι οποίοι με τον όγκο των βιβλίων και δημοσιευμάτων τους συνέβαλαν στην ανάπτυξη της συλλογικής μνήμης για τον Τζάκσον και τώρα αλλάζουν ρυθμό. Μερικοί με υπερηφάνεια, μερικοί με αγωνία και κάποιοι να μένουν αναποφάσιστοι. Για μερικούς, το «Leaving Neverland» ήταν επιβεβαίωση του δικού τους ερευνητικού έργου. Για άλλους, ήταν μια δηλητηριώδης προσέγγιση. Ωστόσο τρεις συγγραφείς ήδη ξεκίνησαν να αναθεωρούν τα βιβλία τους για τον τραγουδιστή για να κυκλοφορήσουν νέες εκδόσεις μέσα στη χρονιά.
Το ρήγμα που προκάλεσε μεταξύ των δημοσιογράφων του Τζάκσον το «Leaving Neverland» είναι η τελευταία εκδήλωση μιας διαμάχης είκοσι πέντε ετών που αφορά τις διαφορετικές εκδοχές ερμηνείας της ζωής του. Από τη μια πλευρά βρίσκονται όσοι αντιμετώπιζαν τον Τζάκσον με επιφύλαξη βλέποντας μία ισχυρή διασημότητα πρόθυμη να καταβάλει 25 εκατομμύρια δολάρια σε διακανονισμό σε σχέση με τους ισχυρισμούς παιδικής κακοποίησης. Το θεωρούν ως ένα ακόμη παράδειγμα επιρροής κάποιου ισχυρού για να καλύψει την απρεπή συμπεριφορά του. Από την άλλη είναι εκείνοι που τον είδαν ως αιώνιο θύμα, έναν αδίκως συλληφθέντα μαύρο διασκεδαστή, ο οποίος ήταν ένας μαγνήτης για τυχοδιώκτες οπορτουνιστές, διεφθαρμένους αστυνομικούς και απατεώνες.
Για όσους βρίσκονται στο πρώτο στρατόπεδο, όπως η Μορίν Ορθ, ειδική ανταποκρίτρια του περιοδικού «Vanity Fair», το «Leaving Neverland» είναι το πυροβόλο όπλο στην τελική πράξη μιας ιστορίας για ντετέκτιβ γεμάτη από ατυχίες και ψευδείς συναγερμούς.
Η Νταϊάν Ντίμοντ ξαναγράφει τρία κεφάλαια του ηχητικού βιβλίου της «Be Careful who you love» που κυκλοφόρησε το 2005 δηλώνοντας ότι έκλαιγε γοερά παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ. «Ελπίζω ο κόσμος να καταλάβει ότι τα ρεπορτάζ μου από την υπόθεση δεν ήταν μόνο για εντυπωσιασμό».
ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ; Ωστόσο, ορισμένοι δημοσιογράφοι θεωρούν το ντοκιμαντέρ ως μορφή ανάρμοστης προσπάθειας αποκαθήλωσης του Τζάκσον μετά τον θάνατό του, όταν μάλιστα, από τον νόμο, δεν μπορεί πλέον ο νεκρός να δυσφημείται. Σε αυτήν την πλευρά, η πιο επιδραστική από όλους είναι η Μαίρη Α. Φίσερ, συγγραφέας του e-book «Was Michael Jackson Framed? The Untold Story» (αρχικά είχε δημοσιευθεί ως κύριο άρθρο στο περιοδικό «GQ»). Η ίδια ασκεί κριτική στον σκηνοθέτη Νταν Ριντ επειδή απέτυχε να αποφύγει πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων. Αναφέρεται στην προηγούμενη δίκη των ανδρών εναντίον της περιουσίας του Τζάκσον και στον Ρόμπσον, ο οποίος είχε προηγουμένως προσπαθήσει να κλείσει μια συμφωνία για να γράψει βιβλίο. «Αυτό για μένα είναι πολύ χειραγωγικό και το αντιπαθώ» δήλωσε η Φίσερ.
Οσο για την άποψη του σκηνοθέτη να μην πάρει συνεντεύξεις από πηγές που πιθανόν θα υπερασπίζονταν τον Τζάκσον, ώθησε κάποιους ειδικούς σε άρνηση και δεν είδαν το ντοκιμαντέρ. «Αυτό είναι κάτι που ποτέ μου δεν έκανα στη δημοσιογραφία» δηλώνει στους «New York Times» η Λίντα Ντόιτς, ρεπόρτερ του Associated Press, η οποία είχε καλύψει τη δίκη του Τζάκσον το 2005.
Η κάτοχος Βραβείου Πούλιτζερ Μάργκο Τζέφερσον, πρώτη κριτικός λογοτεχνίας των «New York Times» και συγγραφέας του «On Michael Jackson» δουλεύει μια νέα εισαγωγή στο βιβλίο της. Και θέτει ένα διαφορετικό ερώτημα από το αν ο καλλιτέχνης υπήρξε θύμα ή θύτης: Μπορούμε να επεξεργαστούμε ταυτόχρονα αντιφατικές απόψεις, συναισθήματα και σύνολα πληροφοριών στο μυαλό μας;