Օպտիմալացման գործընթացն անխուսափելի է, որովհետև աշակերտների թիվը 25 տարում 300 000-ով նվազել է, իսկ դպրոցների քանակը մնացել է նույնը. կրթության փորձագետ
Կրթության ոլորտի փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանի կարծիքով՝ հայաստանյան դպրոցներում այսպես, թե այնպես մի օր պետք է օպտիմալացման գործընթաց սկսվի, միայն հարցն այն է, թե ինչքանով է այն լավ մտածված:
«Հայաստանի աշակերտների թիվը 25 տարում 300 հազարով նվազել է, բայց մենք ունենք դպրոցների նույն քանակը: Պատկերացնո՞ւմ եք, այսինքն՝ դպրոցների քանակը սովետի համեմատ մնացել է նույնը, բայց աշակերտների թիվը 600 000-ից իջել է 300 000-ից մի փոքր ավելիի: Այսինքն՝ սա պետք է արվի, բայց պետք է արվի կրթության որակը բարձրացնելու համար»,-ասաց նա:
Սերոբ Խաչատրյանը նշեց, որ օպտիմալացումը բավական ծանր և ցավոտ պրոցես է: «Այստեղ ամենակարևոր խնդիրն այն է, թե ինչի համար ենք օպտիմալացում անում, եթե անում ենք, որ մի քանի հոգու կրճատենք, որ մյուսների աշխատավարձը բարձրացնենք՝ դա անիմաստ բան է՝ չարժի: Հետո, օպտիմալացում անելիս պետք է շատ զգուշ լինենք գյուղերի հարցում, որովհետև պետք է նայել. ճանապարհները եթե վատ վիճակում են ու գյուղի դպրոցը փակեցիր, կարողանալո՞ւ ես երեխաներին տանել կողքի գյուղ, ճանապարհը ո՞նց է, կարող է երեխաները փոսերի միջով գնան, կամ ձմեռը փակ լինի: Այդ ամբողջը պետք է հաշվի առնել, այսինքն՝ լավ մտածված անել, և նպատակ պետք է լինի ավելի լավ որակ ապահովելը»,-ասաց նա:
Կրթության ոլորտի փորձագետը նշեց, որ եթե ինչ-որ դպրոցներ պետք է փակվեն, ուրեմն միանշանակ ծնողները պետք է տեսնեն, որ դրանից որակը լավացավ:
Դիտարկմանը, թե տեսակետներ են հնչում, որ երեխաների կրթության վրա փորձում են խնայողություն անել, Սերոբ Խաչատրյանը պատասխանեց, թե չի կարծում: «Օպտիմալացումն իր դրական կողմերն ունի, օրինակ՝ մենք այսօր ունենք դպրոցներ, որտեղ այնքան քիչ են երեխաները, որ 2,3 դասարան միացնում են իրար, որ գոնե 6 հոգի լինի՝ դաս անեն: Հիմա ավելի լավ չի՞ լինի, որ այդ երեխաները միանան դպրոցին ու ուրիշ դասարանցիների հետ դաս չանեն, իրենց դասարանցիների հետ դաս անեն, այսինքն՝ խնայողության հարց չի, ի վերջո, նուն փողը կարող են ծախսել կրթության վրա, բայց եթե նպատակը հաստիք կրճատելն է, մի երեք-չորս հազար ավել վճարեն մյուսներին, դա ոչ մի բան չի տա»,-ասաց նա:
Իսկ հարցին՝ համաձա՞յն է տնօրենների այն դժգոհության հետ, որ ավագ դպրոց դարձնելուց հետո հիմա էլ որոշվել է դրանցից ոմանք կրկին հիմնական դպրոց դարձնել՝ այն դեպքում, երբ մեծ աշխատանք է կատարվել, գումար ծախսվել և կրթությունը ավագ դպրոցին համապատասխանեցվել, Խաչատրյանը պատասխանեց, որ համաձայն է, քանի որ ավագ դպրոցների ստեղծման ցանցի ստեղծումը լավ հաշվարկված չէր:
«Նախատեսում էին 150 ավագ դպրոց ունենալ, հետո ստեղծվեց 100-ը, հետո մի կողմից ստեղծում են ավագ դպրոց, մյուս ձեռքով քոլեջներին տալիս են արտոնություն: Արդյունքում՝ երեխաների մեծ մասը գնում է քոլեջ, որովհետև այստեղ 4 տարի սովորելով ինքը կարող է միանգամից նստել բուհի երկրորդ կուրս: Եթե նոր բան ես ստեղծում, չպետք է նոր ստեղծված հաստատության մրցակցին արտոնություն տաս, դրա համար ընդամենը 40-50 տոկոսն , որ գնում է ավագ դպրոց, մնացածը գնում են քոլեջներ, ու բնական է, որ ավագ դպրոցների վիճակը վատ է և աշակերտները շատ քիչ են»,-ասաց նա և նշեց, թե այդ նույն անզգուշությունը, որ եղել է ավագ դպրոցների պարագայում, հիմա օպտիմալացման դեպքում էլ կարող է կրկնվել:
«Որովհետև շատ զգուշավոր խնդիր է, հաստիքներ պետք է կրճատվեն, շենքերը պետք է միավորվեն: Որ երկու դպրոցները միավորվեն, ո՞վ է դառնալու տնօրեն, լավը՞ կմնա, թե՞ ուժեղը... Խնդիրները շատ են ու կարևոր»,-ասաց նա: