Ադրբեջանը ապակայունացման քաղաքականությամբ փորձում է ապացուցել՝ կոնֆլիկտը սառեցված չէ. Սուրեն Սարգսյան
Ադրբեջանը ցանկացած սադրանքի, սադրիչ գործողության կդիմի իրավիճակը ապակայունացնելու համար, և այդ մասին են վկայում Ադրբեջանի կողմից իրականացվող վերջին գործողությունները սահմանին, զենքի տեղաշարժը Թալիշի ուղղությամբ և այլն: Tert.am-ի հետ զրույցում նշեց Թաֆթս համալսարանի Ֆլետչերի իրավունքի և դիվանագիտության դպրոցի գիտաշխատող, քաղաքագետ Սուրեն Սարգսյանը:
«Ադրբեջանի քաղաքականությունը կայանում է նրանում, որպեսզի հնարավորինս լարված իրավիճակ ստեղծի սահմանին, որպեսզի միջազգային հանրությանը ցույց տա, որ կոնֆլիկտը իրականում սառեցված չէ, ընթացող կոնֆլիկտ է և ցանկացած ժամանակ կարող է վերածվել պատերազմի։ Նա ցանկանում է, որ միջազգային հանրությունը ուշադրությունը սևեռի խնդրի վրա։ Ալիևը փորձ է կատարում ցանկացած սցենարով խնդիրը հօգուտ իրեն լուծել և երբեք էլ չի թաքցրել, որ կոնֆլիկտի այսպիսի իրավիճակում լինելը հակասում է Ադրբեջանի ազգային շահերին։ Նա հասկացնում է, որ պետք է ակտիվ գործողություններ լինեն ԼՂ-ում, և սառեցված կոնֆլիկտը իրեն ձեռնտու չէ»,-մանրամասնեց նա:
Ըստ նրա՝ ասվածի մասին է վկայում նաև այն, որ Վիեննայում և Սանկտ Պետերբուրգում սահմանին հետաքննման մեխանիզմների և ԵԱՀԿ անձնական ներկայացուցչի լիազորությունները ընդլայնելու վերաբերյալ պայմանավորվածությունից հետո Ադրբեջանը կրկին շարունակեց իրավիճակի ապակայունացման քաղաքականությունը՝չնայած նրան, որ տվել էր իր համաձայնությունը:
«Բաքուն փորձում է իր դիվիդենտները քաղել և սրան հասնելու լավագույն ձևը պարբերաբար դիվերսիոն գործողություններ իրականացնելն է ոչ միայն Արցախի ,այլ նաև ՀՀ սահմանի վրա։ Այսպիսի փորձեր բազմիցս եղել են և Ադրբեջանն այդ քաղաքականությունից չի հրաժարվելու այնքան ժամանակ, քանի դեռ խնդիրը չի լուծել իր օգտին, Ալիևի այս քաղաքական գիծը փոփոխման ենթակա չէ»,-մանրամասնեց նա:
Սուրեն Սարգսյանի դիտարկմամբ՝ բռնապետ Ալիևին զայրացնում է այն, որ որքան էլ սադրանքների է դիմում, հայկական կողմին հաջողվում է իրավիճակը վերահսկողության ներքո պահել: Ըստ նրա՝ պատահական չէ նաև Ադրբեջանի կողմից մի շարք քաղաքացիական անձանց և զինվորականների «բացահայտումը» և ձերբակալումը: «Արդեն նշել եմ՝ տեղեկությունը, կարծես, հավուր պատշաճի ուշադրության չարժանացավ։ Կարծում եմ, դրան պետք է անդրադառնալ դիտարկելով մի քանի հնարավոր հարթություններում։ Նախ, բացարձակ չեմ կասկածում մեր հետախուզության պրոֆեսիոնալիզմի և հնարավորությունների վրա։ Չմոռանանք, որ մեր հետախուզական դպրոցը տվել է այնպիսի համաշխարհային նշանակության գիգանտների, ինչպիսիք են՝Դավիդյանը, Աղայանցը, Հովակիմյանը, տեր և տիկին Վարդանյանները և այլն։ Այդուհանդերձ, հակված եմ կարծելու, որ Ադրբեջանի բռնապետը կարող էր իր կողմից պլանավորված և ադրբեջանական հատուկ ծառայությունների կողմից տապալված հերթական դիվերսիոն փորձը որակել, որպես պետական դավաճանություն»,-եզրափակեց նա։