Որևէ կերպ մեր մտադրությունները չեն կարող փոխվել. Արմեն Ամիրյանը՝ Օպերայի շենքում ռեստորան կառուցելու մասին
Մշակույթի նախարարությունում այսօր կայացած ասուլիսի ընթացքում նախարար Արմեն Ամիրյանը պատասխանեց նաև Tert.am-ի՝ Օպերային թատրոնի շենքում ռեստորան կառուցելու վերաբերյալ հարցերին։ Ամիրյանի խոսքով՝ ծրագիրը դեռևս վերջնական տեսքի բերված չէ, զուտ ծրագրային հարթության մեջ է։ Նախարարը, սակայն, նշեց, որ Օպերայի և Բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում ռեստորան կառուցելու մտադրությունից չի հրաժարվել։
– Պարո՛ն Ամիրյան, հաշվի առնելով քննադատությունները, փոխվե՞լ է Օպերայի շենքում ռեստորան ստեղծելու մտադրությունը։
–Որևէ կերպ մեր մտադրությունները չեն կարող փոխվել, ես պարզապես պետք է կոչ անեմ, որպեսզի մեր հասարակությունն իր մտայնությունը փոխի, թե ինչպես կարելի է վերաբերվել ռեստորանին, այն ենթակառուցվածքներին, որոնք նախաձեռնում ենք ստեղծել և կառուցել օպերային թատրոնում: Պետք է վերատեսության ենթարկել ռեստորան հասկացությունը մեր մտայնության մեջ, չի կարելի ռեստորանն անպայման կապել ուտեստների հետ, ինչը բարձրաձայնում են սոցիալական ցանցերում։ Ես հասկանում եմ, որ մարդիկ ինչ տեսել են, այն են երևակայում։ Այս մշակույթը մեր իրականության մեջ դեռևս չկա, բայց մեր հասարակությանը կարևոր է ու պետք է։
– Ժողովրդական խոսքով ասած՝ տառապանքը փորձ ունի և հիմա մտավախություններ կան։ Կա՞ վստահություն, որ ինչպես «Գրանդ-օպերայի» շենքում, մարդիկ այստեղ շամպայն կըմպեն։
–Նորից եմ կրկնում՝ամբողջ աշխարհը հաճախում է օպերային թատրոն այլ մթնոլորտում և միջավայրում՝ Սիդնեյ, Փարիզի Գրանդ օպերա, Մետրոպոլիտան և այլն։ Մեր հասարակությունն արժանի է, որպեսզի գեղեցիկ մթնոլորտում իր միջավայրը կառուցի։ Օպերային շատ թատրոններում արհեստական ընդմիջումներ են հայտարարում, որպեսզի մարդիկ շփվելու, հաղորդակցվելու հնարավորություն ունենան։
–Որոշ արվեստագետներ գտնում են, որ Օպերայի և բալետի ազգային թատրոն պետք է գան ոչ թե ժամանցի համար, այլ խաղացանկը պետք է լավը լինի։ Առաջնայինը հիմա ո՞րն է։
– Այո՛, պետք է առաջին հերթին քննարկման առարկա դարձվեր հենց խաղացանկը, ոչ թե ենթակառուցվածքային հարցը։ Ամեն ինչ պետք է կարողանանք ընդհանուրի մեջ դիտարկել՝ թե ինչ խաղացանկ է լինելու, ինչ ներկայացումներ են լինելու, ստեղծագործական ինչ նոր մտահղացումներ կան, տարվա ընթացքում ինչ նոր ներկայացումներ կլինեն։ Բայց այս ամենը թողած մի կողմ՝ մենք վերցնում ենք մի թեմա, քննարկում հասարակության այն հատվածի պատկերացումներով, ինչը մենք ունեցանք այս թեմայի դեպքում։
– Օրինակ, Փարիզի օպերայից երևո՞ւմ են բատուտներ, թանկ գնով հեծանիվների վարձույթ, շրջակայքում ռաբիս երաժշտությամբ ժամանցի վայրեր։
– Բա մենք ինչի՞ համար ենք այս քայլերն անում, որպեսզի կամաց–կամաց մթնոլորտը փոխվի այդ ենթակառուցվածքներով, որպեսզի Օպերա հաճախեն ոչ թե ջինսերով, այլ պատշաճ հագուստով, որպեսզի մենք չպարտադրենք, այլ մարդն ինքը ցանկանա։