Խորհրդային ժամանակների մնացուկ են այդ կոչումները. չեմ հասկանում՝ այդ վաստակը ով է որոշում, ինչ նկատի ունեն՝ «վաստակ» ասելով. Լիլիթ Պիպոյան
Խորհրդային ժամանակների մնացուկ են այդ կոչումները, իմաստ իրականում չեմ տեսնում, որովհետև չեմ հասկանում՝ այդ վաստակը ով է որոշում, ինչ նկատի ունեն, երբ ասում են «վաստակ»: Մշակույթի նախարարի՝ «վաստակավոր արտիստ-ը վաստակել է իր կոչումը» արտահայտության մասին երգչուհի, երգահան Լիլիթ Պիպոյանն այսպիսի կարծիք է հայտնել «Ազատություն» ռադիոկայանի եթերում:
Այս անգամ հանրության կողմից բուռն քննարկումների տեղիք էր տվել Ռազմիկ Ամյանի՝ «վաստակավոր»-ի կոչում ստանալու հանգամանքը:
«Արդյոք վաստակը գործունեության ծավա՞լն է: Ազգին մի մակարդակ բարձրացնելու, ժողովրդին ինչ-որ կարևոր բան հաղորդելու, ազգային կարևոր գաղափար փոխանցելու դեպքում ես կկոչեի վաստակ: Բազում արտիստներ կարող են երկար տարիներ աշխատել, բայց նայած, թե ով ինչ է փոխանցում: Բայց ընդհանրապես կհանեի այդ երևույթը: Չեմ կարծում, թե կոչումը մեր օրերում իմաստ ունի»,-ասել է երգչուհին:
Անդրադառնալով մշակույթի նախարարի այն հայտարարությանը, որ պետք է մի բան անել, որ երգիչները ստիպված չլինեն հարսանիքներում երգել, Լիլիթ Պիպոյանն ասել է, որ եթե կատարողներին պետությունը կարողանա տրամադրել մի քիչ ավելի լայն ասպարեզ, լավ կլիներ։ Ըստ նրա՝ մեր պայմաններում ինքնաֆինանսավորումը չի աշխատում:
«Կապիտալիստական այդ ձևը, որ դու քո գլխի տերն ես, ինչ ուզում ես արա, գնա աշխատի, դա չի գործում: Նկատե՞լ եք, որ քչացել են համերգները, երգիչ-կատարողները մտել են ակումբներ, շատ չեն երևում: Ինչ վերաբերում է հարսանիքներում երգելուն, ապա դա տեսակի հարց է, հոգու կանչ է: Ֆինանսի հետ կապ ունի, բայց նաև տեսակի հետ կապ ունի: Ինձ ինչքան էլ կանչեն, չեմ գնա»,-նշել է Լիլիթ Պիպոյանը:
Կառավարության հաստատած 2017-2020 թվականների մասնավորեցման ծրագրի մասին խոսելիս, ըստ որի՝ կմասնավորեցվի 47 պետական կառույց, այդ թվում՝ «Հայֆիլմ»-ը, երգահանը կարծիք է հայտնել, որ սեփականաշնորհման մեջ վատ բան չկա, բայց կան «օբյեկտներ», որոնց սեփականաշնորհման դեպքում պիտի դրվեն պայմաններ:
«Վաճառքի ընթացքում պիտի լինեն պայմաններ, թե, օրինակ, եթե դա «Հայֆիլմ»-ն է, ապա ով կարող է գնել, ինչ պետք է անի, ինչ չանի, շատ խիստ սահմանափակումներ էլ պետք չէ դնել: Սկզբունքորեն ես նույնիսկ կողմ եմ սեփականաշնորհմանը, դա կարող է խթանել այդ «օբյեկտ»-ի գործունեությանը: Բայց, շատ զգույշ է պետք լինել: Սովորաբար սեփականության տերը փորձում է զանգվածային, միջինացված ճաշակին դիմել, երբ խոսքը վերաբերում է արվեստին: Այդ առումով վտանգներ կան իհարկե»,-նկատել է Լիլիթ Պիպոյանը: