Դավիթ Մնացականյան. Իմ կինն իմ ընկերն է
Բնության ամենակատարյալ էակը, էվոլուցյոն օղակի վերևում կանգնած՝ դա մարդն է: Ապացուցված է, որ առանց հավաքական կոլեկտիվ ապրելակերպի մարդը գոյատեվել չէր կարող և սոցիումի մասնիկը լինելով մենք բոլորս մի մեծ շղթայի օղակ ենq դառնում, երբ ընտանիք ենք կազմում: Սակայն այս մասին չէ, որ պետք է խոսեմ և նշել, որ հայ ազգը կաղում է «կոլեկտիվ գործելակերպ»-ից:
Բոլոր ժամանակաշրջաններում մարդ արարածը՝ անկախ սեռից, փնտրում է իր կեսին, ընկերոջը, այն միակին: Թերեևս, ոչ միայն գենը շարունակելու պարզագույն բնազդի մղմամբ, այլ հենց այստեղ է, որ բանականության արտահայտումը և գերիշխումը, ուղղորդում է մադուն: Իզուր չէ, որ տարբեր լեզուներում կան ասացվացքներ ուղղված այն մտքին, որ ամեն մարդ իրեն նմանին է ընտրում, թե ինտելեկտուալ առումով, թե սեփական ինքնագնահատման մակարդակից ելնելով, և եթե այն պահին երբ ընտրություն ես կատարում՝ դու բավականին հասուն ես որպես անձ ,դու կընտրես արժանի մարդու: Ուշադիր խնդրում եմ. արժանի, ոչ թե կատարյալ, քանզի կատարելությանը չկա սահման և ոչ ոք կատարյալ չի կարող լինել: Մի փնտրեք կատարյալին, սակայն կարող էք կատարյալ ընտրություն կատարել և ըմբռնել նրան, լրացնելով այդ անկատար տեղերը՝ եկող սերդներին այդպիսով ավելի «կատարյալ» դարձնելով:
Ընկեր ասելով ես պատկերացնում են մի մարդու, ում վստահում ես, ով ընդունում է քեզ և դու էլ ընդունում ես նրան ինչպես կա, ում համար պատրաստ ես ինքդ քեզ զոհասեղանին դնել և օգնել ցանկացած իրավիճակում: Բնականաբար այս հատկանիշները պետք է վերագրել կնոջը, քանի որ կինը ունակ է լինել լավագույն ընկեր:
Որպես ապագա ամուսին ես գիտակցում եմ, որ կայուն ընտանիքը կառուցվում է և շարունականան ծաղկում է փոխադարձ հարգանքի և սիրո մթնոլորտում: Այդուհանդերձ, ինչու հաճախ, որոշ դեպքերում այդ սերը չի կանաչում ամեն գարնան հետ կամ մադկանց դեպքում ամեն օր, քանզի մարդը գարուն է կրում իր մեջ գիտակցաբար՝ ուղղակի ցանկություն է պետք այն պարգևելու: Հենց այստեղ է, որ պետք է շեշտել, որ մարդիկ իրար չեն հասկանում և հրապուրանքից ու զգացմունքներից զատ նրանք ընկերներ չեն և չեն կիսում այդ փոխադարձ վստահության անսահման եզրերը:
Այժմյան ռիթմիկ կյանքում առավել քան երբեք կա ռեսուրսների պակաս և ամենակարևորը դա ժամանակի ռեսուրսն է՝ որով մեր կյանքը չափել ենք սովորել: Այդ ժամանակի լուսավոր և հիշարժան պահերը դա երջանկության պահերն են, որոնց համար ապրում ենք ու արարում:
Առաջին իսկ պահից, երբ հայացքս նրան գտավ բազմաթիվ դեմքերի մեջ, երբ նա նույնիսկ չէր կասկածում իմ գոյույթյան մասին, ես պարզապես գիտեի, որ մենք ընդմիշտ միասին ենք լինելու: Այդ օրվանից անցել է ուղիղ 250 օր և այս պահի դրությամբ երեք ժամ ու կես: Վերջերս մեր նշանադրությունն էր և ասել որ ես երջանիկ եմ քիչ է, քանի որ ես գտել և սիրել եմ մի մարդու, ով ծանոթության առաջին պահից սկսած ինձ ընկեր է դարձել: Կարճ ժամանակ անց ես հասկացա թե ինչու են բոլոր կռիվները և զոհողությունները հանուն կանանց, թե ինչու է կյանքը լիարժեք երբ կողքիդ կա կին-ընկեր, քանի որ կինը մեծ ուժ է և թերևս շարժիչը մարդկության: Առանց բարձր խոսքերի և խոստումների ես գիտեմ ու վստահում եմ նրան: Իհարկե ինչպես գիտենք ցանկացած երկարատև կամ «հավերժական» հարաբերությանների հիմքում ընկած է փոխադարձության սկզբունքը, անյպես էլ կին և ամուսին պատվարբեր հարաբերությանների մեջ՝ պետք է տալ անմնացորդ և ջրել սիրո ծաղիկը, որպեսզի այն ծաղկի: Այնդուհանդերձ, ծաղկունքը ունի պարբերականություն և դժվարին պահերին «ընկերը» մեր մեջ պետք է գործի անցնի ու խոսի, պինդ գրկի, հասկանա այդպիսով պահպանի ընտանիքը և կին ամուսին կապը:
Ցավոք մեր այժմյան կյանքում, գլոբալ և տեղական զարգացումներ զանազան պատճառներով դժվար պահերը կրկնապատկում են, և հենց հիմա է, որ ստուգման է դրվում կին և տղամարդ հարաբերությունը՝ աշխարհով մեկ, առավել քան երբեք, և այն տղամարդը, որը չեր հասցրել ընկեր տեսնել իր կնոջ մեջ տանուլ է տալիս, քանզի շարունակական և հետևողական չի լինում իր զգացմունքներում: Ինչու եմ նշում միայն տղամարդուն, քանզի կարծում եմ, որ որպես տղամարդ պետք է պատասխանատվությունը մեզ վրա վերցնենք և մեր միակ, սիրելի, հարազատ ու այդքան նուրբ ընկերներին ևս մեկ անգամ պաշտպանենք ու թույլ լինելու՝ ոչ դյուրին, կանացի հատկանիշը իրագործելու պատիվը տանք:
Կինը ընկեր էր, կինը ընկեր է և կինը լավագույն ընկեր կմնա բոլոր ժամանակաշրջաններում: Ընդմիշտ սիրեք, հարգեք և մեծարեք ձեր կանանց, առանց պատճառ և անվերապահորեն, քանզի ինչպես ասացի՝ ժամանակը քիչ է և կյանքն էլ կարճ, բայց սերը հավերժ: