Էրիկ՝ Դիրքից փախչելով մի լավ ջարդ կերան
Արցախի հյուսիսում Մեդիամաքսի թղթակիցը հանդիպել է ՊԲ զինծառայող Էրիկին, ով ապրիլի լույս 3-ի գիշերը մասնակցել է նախորդ գիշերվա ընթացքում հակառակորդի կողմից գրավված հայկական երկու դիրքը վերադարձնելու գործողությանը:
***
Երբ պատերազմը սկսվեց, գումարտակում էի: «Տագնապ» հրահանգ ստացանք: Ապրիլի 2-ի առավոտյան բարձրացանք դիրքեր: Հակառակորդը վերցրել էր մեր՝ Թալիշի ուղղությամբ տեղակայված դիրքերից: Պետք է դրանք վերադարձնեինք: Առաջին փորձը կատարեցինք ապրիլի 2-ին՝ կեսգիշերին մոտ: Բայց կես ճանապարհից հետ կանգնեցինք՝ հակառակորդին ավելի հանկարծակի բերելու համար: Լուսադեմին՝ ժամը 5-ին մեր երկու դիրքերն արդեն մեզ մոտ էին:
Բուն գործողությունը մոտ մեկ ժամ տեւեց: Հակառակորդը, որ տեղավորվել էր մեր երկու դիրքում, մեզանից թվով երեք անգամ ավել էր: Երբ կրակոցներով մտանք դիրք, նրանք փորձեցին պայքարել, հետո զգացին, որ վատ իրավիճակում են հայտնվում: Մի մասը տեղում զոհվեց, մի մասն էլ փախուստի դիմեց, բայց ճանապարհին էլ չխուսափեց մեր տղաների գնդակներից: Մի խոսքով՝ լավ ջարդ կերան: Բոլորը տարիքով մեծ էին՝ մոտ 40 տարեկան հատուկ նշանակության ջոկատի տղաներ:
***
Երբ ասում են «դիրք եք հետ բերել», մի տեսակ զայրանում եմ, հետո զգում, որ ես էլ եմ էդպես խոսում: Իրականում էդ ժամանակ էլ են դրանք մեր դիրքերը եղել, ուղղակի թշնամին ներս ա սողոսկել, բայց դա ժամանակավոր էր:
Էդ մի քանի ժամը, որ իրանք մեր դիրքում էին, բոլորիս մոտ միեւնույն՝ տհաճ զգացողություն էր. սա մեր հողն է, մեր դիրքը, այստեղ մենք պետք է կանգնենք ու պահենք մեր սահմանը: Թուրքն այստեղ անելիք չունի, երբեք էլ չպետք է ունենա:
***
Ապրիլյան պատերազմը շատ բան փոխեց իմ ու ծառայակից ընկերներիս կյանքում: Պատերազմի առաջի օրերին շատ բան տեսանք: Հակասություններով լի օրեր էին՝ եւ տխրել ենք՝ ընկեր կորցրել, ե՛ւ ուրախացել՝ մեր հարազատ դիրքում կանգնելուց ու թշնամուն հետ շպրտելուց:
Երեք ամսից ես ու ծառայակից ընկերներիցս շատերը զորացրվելու ենք, բայց վստահ ենք՝ սահմանին ամուր տղերք են կանգնած, որոնք թուրքին չեն թողնի մոտենալ մեր հողին:
Սիրանուշ Եղիազարյան
Լուսանկարները՝ հեղինակի