Կարինե Կարապետյան. Հայկական աշխարհը մերն է.....
Վերջին օրերի մեր ազգի միասնականությունը թույլ է տալիս ասել՝ Հայկական աշխարհը հայինն է, մերն է... Ամեն հայ իր սրտում, անշուշտ, ունի մի սուրբ ու անփոխարինելի անկյուն՝ նվիրված հայրենիքին... Անհնար է այն մեկ այլ արժեքով լրացնել, այն չի լինում մեկ այլ սիրով լցնել, նրա կարոտը ոչնչով չի լինում փարատել... Ամեն հայի սրտում հաստատ կա այն սերը, որ կարող է ցանկացած պահի կայծից վերածվել կրակի... Այդ կրակն է այսօր տարածվել Հայկական աշխարհով մեկ և հնչեցնում է մեր պահանջն ու բողոքի ձայնը ամբողջ աշխարհում: Ապրիլյան արյունոտ լլուսաբացին հայ ժողովրդի գոյամարտը վերահաստատեց, որ մեր ճակատագիրը մենք ենք տնօրինում… Մենք ՝ Հայստանի Հանրապետության քաղաքացիներս պատրաստակամ ենք դառնալ հայրենիքի զինվորներ, ու գիտենք, որ մեր կողքին միայն հայկական աշխարհն է՝ սփռված երկրագնդի հինգ մայրցամաքներով: Մի քանի օրում մեծ տերությունների քաղաքական խաղերն ու անբարո առքուվաճառքը մեզ ակամայից նորից հիշեցրին անցյալը, ստիպեցին վերագնահատել ներկան ու ապագայի համար նկատի ունենալ. մեր ճակատագիրը մենք ու միայն մենք ենք տնօրինում՝ նենգ թշնամուց վայրկյան իսկ չերկնչող, հպարտ ու երբեք չնահանջող անձնազոհ երիտասարդների կամքի, գիտակցության ու բազկի շնորհիվ: Հայկական աշխարհին պատմությունն ու դրա ցավալի էջը՝ 1915թ. կոտորածն էր միավորում, հայկական աշխարհը մեկ միասնական հայրենիք ունի, իսկ այսօր կրկին հայկական աշխարհը մեկ բռնունցք դարձավ Հայ Զինվորի շնորհիվ:
Այս ապրիլն հանկարծակիի չեկավ մեր զինվորը, անձնազոհ առաջ գնաց, որովհետև թիկունքում հայրենիքն է, մայրը, զավակը.... մեր զինվորը թիկունքով չշրջվեց դեպի թշնամին, քանի որ մեզանից յուրաքանչյուրի ենթագիտակցության մեջ է նստած հակառակորդի նենգությունը ... պատմությունն է մեզ դասեր տվել... մեր ենթագիտակցությունը զգոն է մեր տառապանքներից ու տեսածից.... խոշտանգված դիկաների ու գլխատված զինվորների փաստերը մեզանից յուրաքանչյուրին իրավունք են տալիս ենթադրելու, որ թշնաու առաջխաղացումը մեր հայրենակիցների համար մի նոր եղեռն կդառնար... Ու սա միավորեց հայկական աշխարհը....Ու այսպիսի զինվորով է հպարտ աշխարհի ցանկացած ծայրում գտնվող հայ:
Հայ լինելը, հայ ազգին պատկանելը յուրահատուկ հոգեվիճակ է, որ իր մեջ կրում է հինավուրց ազգի ներկայացուցիչ լինելու հպարտություն.... Ու այդ հպարտանալու իրավունքը այսօր կրկնապատկվել է..... Սակայն Հայ լինելը առաջին հերթին հայրենիքի հանդեպ պատասխանատվություն է: Պատասխանատվությունն, որ այս օրերին հայ ազգի արդարության պահանջի շարժիչ ուժն է... Թշնամու հարձակումն ու տմարդի գործողությունները դատապարտելու համար աշխարհի տարբեր ծայրերում 100-ավոր ու 1000-ավոր հայեր հնչեցնում են մեր ձայնը՝ ԱՄՆ-ում, Կանադայում, Հոլանդիայում, Ֆրանսիայում, Քուվեյթում... Հայրենիքի հանդեպ պատասխանատվությունն է թույլ տալիս աշխարհահռչակ երաժիշտ Սերժ Թանկյանին արձագանքել Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին, տարիներ ի վեր մեր կողքին է Շարլ Ազնավուրը: Հայրենիքի հանդեպ պատասխանատվությունը Մոնթեին Հայրենիք բերեց: Ակնհայտ է, որ նոր Մոնթեներ են պատրաստ այսօր Հայ Զինվորի կողքին կանգնել:
Հայկական աշխարհը մերն է, քանի որ բոլորիս հայացքն այսօր ուղղված է դեպի Արցախ, բոլորիս սրտերը Հայ Զինվորի կյանքի համար են դողում: Մենք չպետք է օտարանանք ու տարանջատվենք՝ Հայաստան, Սփյուռք....Մի կողմ թողնելով այսօրվա քաղաքական խաղերը փաստենք միայն, որ եթե մեր հակառակորդ երկրի ԶԼՄ-ներում դառնացած տողեր կան, որ մենք Մարգարիտա Սիմոնյանի նման կադր ունենք, ու ռուսաստանյան ԶԼՄ-ներում լրագրողների հսկայական բանակ, ուրեմն հայկական աշխարհը մերն է....
Մենք մեծություններ ունենք, ու նրանցով է հայկական աշխարհը անպարտելի....Դեռևս 2013թ. ադրբեջանցի գրող-հրապարակախոս Վահիդ Գազին է գրել, որ իրենք պարտվել են մարշալներ Բաղրամյանին, Բաբաջանյանին, Արամ Խաչատրյանին, Սերգեյ Փարաջանովին, Հովհաննես Այվազովսկուն.... Միգուցե տեղին չէ հեղինակի ընտրությունը, բայց նաև դրսից հայացքն է հուշում.բոլորի աչքերում հայկական աշխարհը մերն է, հզոր է, ու մենք պետք է հպարտ լինեք, քանի որ ունենք Այվազովսկի ու Փարաջանով, Արամ Խաչատրյան ու Շարլ Ազնավուր, Հենրիկ Մխիթարյան ու Արթուր Աբրահամ, Սերժ Թանկյան ու Վիլյամ Սարոյան....Հայկական աշխարհը մերն է, քանի որ այս շարքը կարելի է անվերջ շարունակել....
Հայկան աշխարհը մերն է, քանի որ աշխարհում ոչ մի հայ չի ամաչում իր ազգային պատկանելիությունից: Չի ամաչելու նաև 20, 30, 100 տարի անց...