Անժելա Մնացականյան. Ես հանդիպել եմ մարդկանց, որոնք փրկել են տասնյակ կյանքեր
Երբևէ Ձեզ հարցել եք, թե ինչի՞ եք պատրաստ հանուն Ձեր ընկերների, կամ ավելին՝ հանուն անծանոթ մարդկանց… Ես հանդիպել եմ երկու մարդկանց, որոնք առանց վայրկյան իսկ վարանելու պատրաստ էին զոհել իրենց կյանքը հանուն ուրիշների:
Առաջինին ես գիտեի իմ ծնված օրվանից, երբ ես երեք տարեկան էի՝ 1994 թվականին, նա հերթական անգամ մեկնել էր հայրենիքը պաշտպանելու՝ Արցախ: Նրա մասին ասում էին, մարդ ով փրկել է իր ընկերներին: Արցախում՝ Վերին Թալիշ և Չայլու գյուղերի միջև կար մի բարձրունք, հենց այդ բարձրունքի վրա ապրիլին ընթանում էին թեժ մարտեր: Նա առանց վայրկյան իսկ տատանվելու նետվել է առաջնագիծ՝ կրակի տակ, որպեսզի փրկի իր վիրավոր ընկերներին և զոհված ընկերների մարմինները: Պատկերացրեք մի պահ, թեժ մարտական գործողություններ, յուրաքանչյուրը ջանում է գտնել մի տեղ, որտեղ նշանի տակ չի հայտնվի, իսկ նա նետվում է կրակի տակ: Պատկերացնում ե՞ք մարդու մարդ լինելու աստիճանը, ով ոչ միայն չի կարող թույլ տալ, որ վիրավոր ընկերները գերի ընկնեն, նաև չի կարող թույլ տալ, որ զոհված ընկերները անցնեն թշնամու ձեռք, առաջին հայացքից իրոք անհավանական պատմություն: Նա այդ օրը փրկում է քսանյոթ մարդու կյանք:
Իսկ երկրորդին ես ճանաչում եմ 2016 թվականի նոյեմբերից:
Վստահ եմ, որ շատերդ դիպել եք 300 սպարտացիները ֆիլմը, հիշում ե՞ք այն հատվածը, երբ Լեոնիդը կանգանած էր Քսերքսի դիմաց, երբ վերջինս նրանից պահանջում էր ծնկի գալ կյանքը փրկել դիմաց: Հիշում եք, թե ֆիլմում ինչպե՞ս է նկարագրվում այդ պահը §նա հանեց զրահը, քանի որ այն սահմանփակում էր իր շարժումները, նա նետեց նիզակը, քանի որ այնչափազանց ծանր էր¦: Հիմա կհասկանաք ինչ եմ ակնարկում:
Նա՝ երկրորդը, 19 տարեկան հասակում փրկել է հազարավոր կյանքեր: Երբ 2016 թվականի ապրիլին ծառայում էր Եղնիկներ կոչվող զորամասում հակառակորդի ուղաթիրռը ռմաբակոծում էր իրենց զորամասը, և բոլորին հրամայված էր դուրս չգալ գետնատնակից, նա առանց վայրկյան իսկ տատանվելու դուրս եկավ և վազեց ՀՕՊ խրամատ, ճանապարհին արագ հանելով և մի կողմ նետելով զրահաբաճկոնը: Հասավ ՀՕՊ զորամաս վերցրեց զենքը և փրկեց հազարավոր կյանքեր…
Պատկերացնում եք կրակի տակ դուրս գալ գետնատնակից, հայտնվել հակառակորդի տեսադաշտում և հանել զրահաբաճկոնը, որը կարող էր նրա կյանքը փրկել: Երբ նրան հարցնում են ինչու՞ հանեց զրահաբաճկոնը նա պատասխնաում է §Բլինդաժում և կողքի դիրքերում ընկերներս էին: Ուղղաթիռը հրթիռներ նետելով առաջանում էր, մի քանի վայրկյան և կարող էի կորցնել ընկերներիս, իսկ զրահաբաճկոնով վազելը դժվար էր… Ես տեսել եմ ընկերներիս աչքերի փայլը, երբ ուղղաթիռը էլ չկար, նրանք տեսան, թե ինչպես իրենց §մահը¦ պայթեց օդում¦:
Մեր առօրյա կյանքում յուրաքանչյուրը զբաղված է սեփական խնդիրներով և հազվադեպ ես հանդիպում մարդու, ով պատրաստ է օգնել դիմացինին, իսկ երբ հանդիպում ես մեկին, ով չխնայելով իրեն օգնում է մյուսներին, դա ինձ համար բարության բարձրագույն աստիճանն է, որը չափազանց անհավանական է թվում 21-րդ դարում…
Իմ անհավանական, բարի պատմությունը, ես հանդիպել եմ երկու մարդականց՝ հերոսների, որոնք չխնայելով իրենց կյանքը փրկել են մյուսներին:
Նրանցից առաջինը հայրս է, իսկ երկրորդը լավագուն ընկերս: