Կանխատեսում. Ճնշում գործադրելով Երևանի նկատմամբ` Մոսկվան հանդես կգա ընդդեմ Հայաստանի և ՆԱՏՕ-ի միջև համագործակցության ցանկացած խորացման
Հարավային Կովկասում ՆԱՏՕ-ի շահերն անփոփոխ են: Դաշինքի նպատակը կայուն, ժողովրդավար և համագործակցող հարևանների առկայությունն է այդ տարածաշրջանում: ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Լեհաստանի միջազգային գործերի ինստիտուտի վերլուծաբան Կոնրադ Զաշտոֆտը` «Ռեգիոն» հետազոտական կենտրանի կազմակերպած առցանց հարցազրույցում:
«Այդ նպատակին հասնելու միջոցները, սակայն, փոխվում են, հարստացվում նոր տարրերով, ինչպես, օրինակ, Վրաստանի պարագայում` «Էական փաթեթ» (ՆԱՏՕ-Վրաստան): Այն գործարկվել է 2014 թվականին, ՆԱՏՕ-ի Ուելսի գագաթնաժողովից հետո: Այդ «փաթեթի» շրջանակում 2015 թվականի օգոստոսին Վրաստանում բացվեց Վարժանքի և գնահատման նոր համատեղ կենտրոն», - նշել է նա:
Վերլուծաբանն ակնհյատ է համարում, որ Հարավային Կովկասի երկրները եվրատլանտյան հանրության, ՆԱՏՕ-ի և ԵՄ հետ մերձեցման միջոցով ավելի են մոտենում խաղաղությանն ու կայունությանը: Այլընտրանքը Ռուսաստանի գլխավորած եվրասիական ինտեգրումն է կամ ինչ-որ մեկուսացում` «թուրքմենական մոդելի» տեսքով: Լավագույն դեպքում դա ամրապնդված ստատուս-քվոն է, «սառեցված» հակամարտությունների տարածաշրջաններում հակամատրության վերսկսման բարձր ռիսկի առկայությամբ, կուռումպացված տնետսությամբ ու քաղաքական վերնախավով, մարդու իրավունքների բնագավառում իրավիճակի վատթարացմամբ, աճող ավտորիտար միտումներով:
Մինչդեռ, Զաշտոֆտի կարծիքով, միայն կայունությունը` տնտեսական բարգավճաման, ազատ շուկայական տնտեսության, օրենքի գերակայության, ժողովրդավարական ստանդարտների հետ միասին կարող է առաջ մղել այնպիսի երկրների, ինչպիսիք են Հայաստանն ու Ադրբեջանը` դեպի խաղաղ ճանապարհով հակամարտության կարգավորում: Եվ խաղաղության համար անհրաժեշտ այդ բոլոր պայմանները կարող են դառնալ իրականություն եվրոպական և եվրատլանտյան կառույցների հետ տարածաշրջանի հետագա մերձեցման դեպքում:
Միևնույն ժամանակ, մեկնաբանելով հայ-թուրքական սահմանի ապաշրջափակման կամ, գոնե, ՆԱՏՕ-ի կողմից տարբեր բեռների փոխդրման նպատակով դրա օգտագործման հեռանկարները, վերլուծաբանը նշել է, որ սցենարը հնարավ որ կլիներ այդ հարցի շուրջ Հայաստանի և Թուրքիայի միջև պայմանավորվածության դեպքում, ինչը տվյալ պահի դրությամբ հավանական չի թվում:
«ՆԱՏՕ-ն ի զորու չէ նման որևէ համագործակցություն պարտադրել` առանց բուն պետությունների համաձայնության: Բացի այդ, Ռուսաստանը հանդես կգա ընդդեմ Հայաստանի և ՆԱՏՕ-ի միջև համագործակցության ցանկացած խորացման` ճնշում գործադրելով Երևանի կառավարրության նկատմամբ», - համոզված է Զաշտոֆտը: