Բաբուրը
0
Ամեհի կիրճը վաղուց չի որոտում: Երբեմնի դղրդագալար վիշապը, կալմեջ արված, մղվել է ընդերքը խավարտչին, որպեսզի խելահեղ խարխափելով, փրփրադեզ բառաչով ժայթքի ու լույս դառնա: Մատ մի գետակ է հոսում ծույլ, ապշահար հունն ի վար: Արմանք-զարմանքից պապանձ են ահյակ անտառներն ու ձորամիջի լքված այգիները: Քարափի գլխից՝ Արթուն մարդու տափարակից հեռվում նշմարվում են Կարմիր քերծի պնդոցներն ու Տաթևի …