دلم تنگ است و میخواهم از یک روز زندگی و مشاهدات خودم براتون بنویسم.
مردم ایران غیر قابل پیشبینی هستند، در این محیطی که من زندگی میکنم تقریبا مرکز شهر تهران هست، هنوز بافت قدیمی و سنتی خودش را حفظ کرده، ساکنانش از حداکثر امکانات رفاهی استفاده میکنند، اما مذهبی و سنتی هستند، اکثریت آنان از وضع مملکت دلخوشی ندارند و انتقاد فراوان دارند، اما همین که ماه رمضان میشود، ماه محرم و صفر از راه میرسد، وارد جو محترم شمردن و اجرای مناسبات ایام میشوند،