عمل گوش الاغی بین زنان ایرانی در حال رواج است
این روزها ظاهرا دیگر برای زیباتر جلوه شدن، کار از جراحی بینی و گونه و ... گذشته و متاسفانه انجام اعمالی شنیده و دیده میشود که بیشتر به شوخی میماند و حتی مشاهده عکسهایش هم ناخوشایند است.
حدود ۶۰ سال از زمانی که جراحی پلاستیک در ایران آغاز شد، میگذرد. تعداد متقاضیان اعمال زیبایی در گذشته کم بود و بیشتر مراجعین نیز خانمها و به منظور درمان بودند؛ اما در دهههای اخیر تعداد متقاضیان آقا نیز افزایش یافته و دیگر هم این عملها چندان جنبه درمانی ندارند؛ به طوری که دکتر سید نجات حسینی - نایب رییس انجمن جراحان پلاستیک ایران نیز پیش از این نسبت به این موضوع هشدار داده و گفته بود که« یکی از مشکلاتی که در ایران در حوزه پزشکی وجو دارد، راه افتادن موجی به نام موج زیبایی است و این درحالیست که در اغلب مواقع شاید نیازی به انجام آن عمل نباشد و خیلی از این افراد فریب تبلیغات دلالها را خوردهاند.»
حسینی همچنین ورود افراد غیرمتخصص به اعمال زیبایی را از دیگر چالشهای این حوزه دانسته و گفته بود:«یکی دیگر از مشکلات، ورود افراد غیر فوق متخصص به انجام عملهای زیبایی مانند لیفت ابرو و لیپوساکشن و غیره است که حتی در برخی موارد میتواند جان بیمار را به خطر اندازد. از طرفی هم متاسفانه همین افراد غیر فوق تخصص و دلالها جهت انجام عملهای زیبایی حتی در فضای مجازی نیز تبلیغ میکنند و مشاهده شده است که در برخی موارد حتی بیمار پس از انجام عمل توسط این افراد به دلیل وخامت حال در ICU بستری میشود و یا عصب ابرو فرد قطع شده و برخی مشکلات دیگر که بعضا هم میتواند غیرقابل جبران باشد.»اما در چنین بازار وسیعی، علاوه بر جراحیهایی که با هدف زیباییجوییِ بیشتر انجام میشوند، برخی افراد نیز خواهان تغییرات غیر متعارف که به اسامی همچون عمل چشم گربهای، گوش الاغی و ... شهره شدهاند، تمایل دارند؛ اعمالی که نه جنبه درمانی دارند و نه زیبایی...در این زمینه دکتر ابراهیم رزمپا - متخصص و جراح گوش و حلق و بینی و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز معتقد است که این اعمال در افرادی که زمینه بیماریهای روحی و روانی دارند بیشتر مورد توجه قرار میگیرد و به ایسنا میگوید: از جمله این درخواستها به این صورت است که این برخی از این افراد حتی به دنبال نصف کردن زبان خود از وسط، تغییر حالت گوش خود به شکل گوش حیوانات و ... هستند. بر همین اساس نیز تاکید میشود که در ابتدا این افراد باید به روانپزشک و متخصصین در این زمینه ارجاع داده شوند؛ چراکه این افراد به رواندرمانی نیاز دارند.