در اوج وضع شدن ممنوعیت‌های طالبان، شماری از زنان نامزد جایزه ساخاروف شده اند

در حالی‌که به تازه‌گی اتحادیه اروپا شماری از زنان فعال افغان را نامزد جایزه ساخاروف پارلمان اروپا کرده شماری از زنان و دختران در افغانستان بعد از حاکمیت امارت اسلامی از حق کار و تحصیل محروم شده اند.

در حالی که زنان و دختران در افغانستان بعد از حاکمیت امارت اسلامی از حق کار و تحصیل محروم شده اند و در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند، ۱۱ زن افغان برای دریافت جایزه ساخاروف از سوی پارلمان اروپا نامزد شده‌اند. انیسه شهید، ماری اکرمی،‌ فرشته کریم، حبیبه سرابی، حوریه مصدق، سیما سمر، شهرزاد اکبر، میترا مهران، پلوشه حسن و ظریفه غفاری و صحرا کریمی از زنانی هستند که برای دریافت این جایزه نامزد شده اند.

حبیبه سرابی نامزد جایزه ساخاروف اتحادیه اروپا در صحبت با رادیو آزادی با ابراز نگرانی از وضعیت زنان در افغانستان  گفت که نیاز است تا در این عرصه مبارزه جدی و مشترک صورت گیرد و صدای زنان افغان به جهان رسانیده شود تا زنان مثل گذشته از حقوق شان محروم نشوند.

خانم سرابی می‌گوید: "متاسفانه شرایطی است که زنان و دختران در داخل افغانستان از حقوق اساسی شان محروم اند و این موضوع به مبارزه جدی و مشترک زنان افغان که در داخل و خارج از کشور هستند نیاز دارد تا صدای‌شان به گوش جهان رسانیده شود تا این که زنان مثل گذشته از حقوق شان محروم نه شوند."

عایشه احمدزی از ولایت ننگرهار دختری که  با زحمات فراوان،‌ مبارزه در برابر خانواده و جامعه سنتی افغانستان توانست به رشته مورد علاقه‌اش روزنامه‌نگاری راه پیدا کند. او با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر شبانه‌روزی چهار سال تمام رویاهایش را دنبال کرد،‌ اما اکنون همه هدف‌هایش نقش برآب شدند.

بانو احمدزی می‌گوید: "آرزوهای ما بلند بود، می‌خواستم ژورنالیزم بخوانم اما اجازه نداشتم. من در برابر خانواده و جامعه افغانی مبارزه کردم تا درس بخوانم، اما اکنون فکر می‌کنم که وقتم ضایع شده، با دیدن موقف طالبان در برابر زنان حالا هیچ امیدی ندارم."

محموده رییس‌پور که قرار بود امسال از صنف ۱۲ مکتب در کابل فارغ شود، اکنون با ناامیدی می‌گوید که این اوضاع برایش به کابوس می‌ماند.

بانو رییس پور می‌گوید: "آرزو داشتم تا در آینده پس از تکمیل کردن مکتب وارد دانشگاه شوم و درس بخوانم،‌ و مصدر خدمت برای مردم باشم، اما حالا که طالبان حق تحصیل را از ما گرفته دیگر امیدی برای ما نمانده. همه چیز مثل کابوس است. جز آینده تاریک چیزی دیگری تصور کرده نمی‌توانم."

با این حال زنان افغان به‌این نظر اند که آنها در بیست سال گذشته با مبارزه و تلاش‌های فراوان همچنان قربانی‌های زیادی در جامعه در کنار مردان خدمت کردند و اکنون نمی‌توانند خانه نشین شوند.

رخسار خیری ۲۴ساله در یکی از رسانه‌های خصوصی کار می‌کرد و نان آور خانواده ۹ نفری خود بود و اکنون بیکار شده است. او از جامعه جهانی به ویژه اتحادیه اروپا می‌خواهد تا زنان افغان را فراموش نکنند.

رخسار خیری یکی از بانوان شاغل می‌گوید: "خواست تمام زنان و دختران افغان از اتحادیه اروپا این است که زنان و دختران افغان را تنها نگذارند و برای حق کار، آزادی و درس‌شان دادخواهی کنند و حکومت امارت اسلامی را زیر فشار بیاورند تا دروازه‌های مکتب برای دختران باز کنند تا بتوانند برای حق‌شان تلاش کنند و درس بخوانند."

هرچند مقامات طالبان به تازگی در این مورد به سوالات رادیو آزادی پاسخ نداد، اما چندی پیش بلال کریمی عضو دفتر مطبوعاتی طالبان در ۱۹ سپتمبر به رادیو آزادی گفت که امارت اسلامی روی برنامه تازه‌ای کار می‌کند تا بتواند فضای مصون تعلیمی را برای محصلان و متعلمان دختر ایجاد کنند.

آنها همچنان تاکید کردند که حضور زنان در ادارات دولتی و خصوصی با در نظر داشت ارزش‌های اسلامی برجسته‌تر خواهد شد.