Не губляйма веры

Ня­хай і свя­ты Раж­джа­ства Хры­сто­ва­га да­юць нам не толь­кі ся­мей­нае цяп­ло і даб­ры­ню, але ня­суць пе­ра­мо­гу даб­ра над злом ук­ра­ін­ска­му і бе­ла­ру­ска­му на­ро­дам!

Artykuł Не губляйма веры pochodzi z serwisu БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ.

Пер­шы ня­дзель­ны на­ва­год­ні шпа­цыр, о пар­дон, ле­пей ска­заць і на­пі­саць згод­на з праў­дай… вес­на­вы шпа­цыр пра­хо­дзіў у пра­мя­нях сон­ца і пры тэм­пе­ра­ту­ры плюс пят­нац­цаць гра­ду­саў у Бе­ла­сто­ку. Аказ­ва­ец­ца, што 1 сту­дзе­ня ў Вар­ша­ве на Акен­ці быў па­бі­ты рэ­корд сту­дзе­ня ў Поль­ш­чы з ча­соў вя­дзен­ня ме­тэ­а­ра­ла­гіч­ных на­зі­ран­няў. На тэр­мо­мет­рах яш­чэ пе­рад поў­д­нем від­не­ла там про­ста плюс 18,9 гра­ду­са па Цэль­сію. А а га­дзі­не трэ­цяй но­чы ў Глу­ха­ла­зах за­фік­са­ва­на аж­но 18,7 крэ­сак вы­шэй ну­ля — па­дае поль­скі Ін­сты­тут ме­тэ­а­ра­ло­гіі і вод­най гас­па­дар­кі. Не­ве­ра­год­на вы­со­кая тэм­пе­ра­ту­ра, ка­лі гля­нуць на кар­т­ку ка­лен­да­ра зі­мо­вай па­рой го­да. Са свай­го пра­жы­та­га ве­даю, што на­ват не­ка­то­рыя ве­лі­код­ныя свя­ты бы­ва­юць знач­на больш сцю­дзё­ны­мі і ў да­да­так снеж­ны­мі. Ад­ным сло­вам, для ама­та­раў шпа­цы­раў пас­ля сіль­вест­ра­вых за­стол­ляў леп­ша­га над­вор’я не пры­ду­маць. Не за­бы­вай­ма і пра ама­та­раў ро­ва­раў, якія са сва­ёй заў­зя­тас­цю ля­це­лі па ве­ла­да­рож­ках, най­час­цей з хут­кас­цю, як мо­віц­ца, «коль­кі Бо­зя да­ла сіл у но­гі і пе­да­лі». І нес­лі­ся так, быц­цам у пер­шы дзень но­ва­га го­да ха­це­лі ўста­на­віць свае рэ­кор­ды хут­кас­ці. Зра­зу­ме­ла, што і ама­та­ры вы­гуль­ван­ня са­бак ме­лі свае хві­лі­ны шчас­ця і спа­кою пас­ля нач­ной гру­кат­ні фе­ер­вер­каў, якія, аказ­ва­ец­ца, не толь­кі са­бак, але і боль­шасць жы­вёл пры­во­дзяць у па­вы­ша­ны стан стрэ­су і раз­ладж­ван­ня ўнут­ра­ных сі­стэм на­ві­га­цыі ў пту­шак. Мно­гія са­маў­ра­ды ў Поль­ш­чы ад­маў­ля­юц­ца ад фе­ер­вер­каў, а за зэ­ка­ном­ле­ныя гро­шы да­па­ма­га­юць бяз­дом­ным ці ака­ле­ча­ным жы­вё­лам. Але пі­шу­чы гэ­тыя сло­вы ў ня­дзель­ны ве­чар, чую як над Бе­ла­сто­кам пра­но­сяц­ца на­да­лей гу­кі пе­тар­д­най страль­бы.

На Ук­ра­і­не, на жаль, вя­дзец­ца рэ­аль­ная страль­ба і ў пер­шы дзень но­ва­га 2023 го­да гі­нуць вай­скоў­цы і мір­ныя лю­дзі. Рэ­аль­ная вай­на кра­нае і ўсю Бе­ла­русь. Ні­чо­га за­тым дзіў­на­га, што на­ва­год­нія зва­ро­ты лі­да­раў бе­ла­ру­скай на­цыі на­бі­ра­юць та­кой глы­бі­ні за­не­па­ко­е­нас­ці і ад­на­час­на ве­ры ў бе­ла­ру­скую пе­ра­мо­гу. Свят­ла­на Ці­ха­ноў­ская, Зя­нон Пазь­няк ці Івон­ка Сур­віл­ла звяр­ну­лі­ся да су­ро­дзі­чаў са сва­і­мі пра­мо­ва­мі.

Ме­на­ві­та зва­рот стар­шы­ні Ра­ды Бе­ла­ру­скай На­род­най Рэс­пуб­лі­кі Івон­кі Сур­віл­лы пра­па­ну­ем на­шым чы­та­чам: «Да­ра­гія мае су­ро­дзі­чы-бе­ла­ру­сы, чым ця­жэй­шае на­шае жыць­цё, тым ляг­чэй пе­ра­а­доль­ва­юць бя­ду тыя з нас, хто ве­рыць у бу­ду­чы­ню. Шмат дзе­ся­ці­годзь­дзяў бе­ла­ру­сы, ра­скі­да­ныя пась­ля Дру­гой сусь­вет­най вай­ны па сьве­це, ве­ры­лі, што да­ча­ка­юц­ца та­го дня, ка­лі вер­нуц­ца ў свой род­ны край. На кож­ным сьвят­ка­вань­ні Дня Во­лі ці Дня Ге­ро­яў пры­па­мі­на­лі, што не бы­ло тае ім­пэ­рыі, якая з ча­сам не раз­ва­лі­ла­ся. Раз­ва­ліц­ца і гэ­тая, і та­ды ад­ро­дзіц­ца наш воль­ны не­за­леж­ны край.

І яны да­ча­ка­лі­ся. Ха­ця во­ля на­шая доў­га не прат­ры­ва­ла, усё ж мы па­мя­та­ем той слаў­ны дзень 25 жніў­ня 1991 го­ду, ка­лі наш край зноў аб­вясь­ціў ся­бе воль­най і не­за­леж­най дзяр­жа­вай.

На жаль, мы не бы­лі яш­чэ га­то­выя, каб аба­ра­ніць гэ­тую во­лю і не­за­леж­насьць. Во­раг зноў адаб­раў іх у нас. Але мы да­сюль ве­рым, што і ця­пе­раш­няя ня­во­ля ня бу­дзе веч­най. Як ка­жа наш но­бэ­леў­скі ляў­рэ­ат Алесь Бя­ляц­кі, „я ве­ру, бо ве­даю, што пась­ля зі­мы прый­дзе вяс­на”.

Мае да­ра­гія су­ро­дзі­чы, раз­ва­ліц­ца й гэ­тая ім­пэ­рыя зла, і мы бу­дзем зноў „людзь­мі звац­ца”. Я моц­на ве­ру ў гэ­та, бо я да­клад­на гэ­та ве­даю. І гэ­тым ра­зам мы бу­дзем га­то­выя ба­ра­ніць сваю дзяр­жа­ву. Го­ра нас на­ву­чы­ла ца­ніць вя­лі­кую каш­тоў­насьць, якой ёсьць во­ля.

Дык з глы­бі­ні сэр­ца жа­даю ўсім вам: не губ­ляй­це ве­ры! Бо на на­шым ба­ку Бо­жая во­ля і на­шая бя­скон­цая лю­боў да свай­го краю. З Но­вым го­дам, мае да­ра­гія су­ро­дзі­чы! Жы­ве Бе­ла­русь, і бу­дзе жыць!».

Та­му і мы да­вай­це не бу­дзем губ­ляць ве­ры і ад­на­час­на на­дзеі на леп­шае бе­ла­ру­скае. Так­са­ма і ў нас, на Бе­ла­сточ­чы­не! Ня­хай і свя­ты Раж­джа­ства Хры­сто­ва­га да­юць нам не толь­кі ся­мей­нае цяп­ло і даб­ры­ню, але ня­суць пе­ра­мо­гу даб­ра над злом ук­ра­ін­ска­му і бе­ла­ру­ска­му на­ро­дам!

Яў­ген ВА­ПА, тыднёвік „Ніва”, №2, 2023 год

Artykuł Не губляйма веры pochodzi z serwisu БЕЛАРУСКАЕ РАДЫЁ РАЦЫЯ.