Күңелемә якын Уразай

Ми­нем ту­ган авы­лым – Ура­зай. Ул рес­пуб­ли­ка­быз­ның иң чит­тә­ге ра­йон­на­рын­нан бер­се – Әгер­җе ра­йо­ны сос­та­вы­на ке­рә. Та­би­га­те бе­лән бик ма­тур як ул. Ура­зай­ны ур­ман ура­тып ал­ган. Авыл кы­ры­ен­нан гы­на Әҗәү ел­га­сы чел­те­рәп ага. Мин кеч­ке­нә­дән үк авы­лым­ның ис­кит­мә­ле та­би­га­те­нә: куе ур­ман­на­ры­на, ел­га буй­ла­ры­на сок­ла­нып үс­тем һәм хә­зер дә сок­ла­нам.
Без­нең авыл зур тү­гел. Ан­да сик­сән­ләп ке­нә ху­җа­лык. Ты­рыш, хез­мәт сө­ю­чән, ях­шы кү­ңел­ле ке­ше­ләр күп без­дә. Ал­дын­гы бал­та ос­та­ла­ры, трак­тор­чы­лар, тер­лек­че­ләр яши. Без дә алар­га кул­дан кил­гән­чә яр­дәм итәр­гә ты­ры­ша­быз. Авы­лым­ның уң­ды­рыш­лы туф­ра­гын­да арыш, бор­чак, ар­па, со­лы, бә­рәң­ге үсә.
Авы­лым ел­дан-ел яңа­ра, ма­тур­ла­на. Күп­тән тү­гел ге­нә яңа мә­чет, мә­дә­ни­ят йор­ты һәм мед­пункт ачыл­ды. Авы­лы­быз­да баш­лан­гыч мәк­тәп һәм ба­ла­лар бак­ча­сы бар. Ур­ман­на­рын­да ка­ен, имән, чыр­шы, на­рат, усак, ка­ра­гай, ка­ра­ма агач­ла­ры үсә. Җә­ен без ур­ман­га җи­ләк, гөм­бә җы­яр­га ба­ра­быз. Ура­зай авы­лын­да төр­ле бәй­рәм­нәр зур­лап бил­ге­ләп үте­лә. Шу­лар­ның иң кү­ңел­ле­се, иң кы­зык­лы­сы – Са­бан­туй. Са­бан­туй ел­га бу­ен­да­гы бо­лын­лык­та оеш­ты­ры­ла. Ан­да ат ча­бы­шы, ар­кан тар­ту, чүл­мәк ва­ту, кап­чык ки­еп йө­ге­рү һәм баш­ка бик күп уен­нар һәм ярыш­лар үт­кә­ре­лә.
Ту­ган ягым җа­ны­ма якын. Мин авы­лым­ны бик яра­там.
.