Җир җылысын тоеп, иң беренче Адымымны синдә үттем мин

Ту­ган авы­лым ми­нем
Ту­ган авы­лым – тор­мыш би­ше­гем,
Син­дә ту­дым, син­дә үс­тем мин.
Җир җы­лы­сын то­еп, иң бе­рен­че
Ады­мым­ны син­дә үт­тем мин.
Йө­рә­ге­мә җы­лың көч-дәрт би­рә,
Кая бар­сам, си­не са­гы­нам.
Бө­тен дөнь­я­сын­да, баш­ка бер җир­дә
Мон­дый ма­тур авыл юк сы­ман.
Кыш кө­нен­дә ап-ак юр­ган ябы­нып,
Ты­ныч кы­на йок­лап ята­сың.
Яз­га чык­кач, яшел күл­мәк ки­еп,
Бө­ре­ләр­дән мәр­җән та­га­сың.
Җәй­лә­рең дә ма­тур, җы­лы си­нең,
Көз­лә­рең дә якын кү­ңел­гә.
Ту­ган авы­лым – ми­нем го­рур­лы­гым,
Оныт­ма­мын си­не го­мер­гә.
Да­нил Ба­һа­ви­ев, Әт­нә ра­йо­ны, Кү­әм ур­та мәк­тә­бе, 6нчы сый­ныф.

Ур­ман
Ку­а­нып хо­зур­да йөр­гән­дә,
Ка­рур­ман ку­е­ны­на кер­гән­дә,
Бер­кем­нең кар­гы­шын ал­ма син,
Та­би­гать рәх­мә­тен яу­ла син.
Шун­дый рә­хәт, тән­гә дә­ва –
Си­бә­ләп яң­гыр ява.
Тө­тен бе­лән пыч­рат­ма­саң,
Гел чис­та ка­лыр һа­ва.
Ә ке­ше­ләр, бе­лә то­рып,
Тәр­тип­сез кы­ла­на­лар.
Та­би­гать­тә ку­нак бул­гач,
Чүп таш­лап кал­ды­ра­лар.
Бу бай­лык­ның ка­де­рен бел,
Син үзең дә нә­ни гөл ге­нә.
Дә­ва аның һәр­бер ка­ра­шы,
Чөн­ки без – та­би­гать ба­ла­сы.
Ни­яз Ка­ю­мов, Бал­тач ра­йо­ны, Ке­нә төп го­му­ми бе­лем мәк­тә­бе, 6нчы сый­ныф.

Спорт без­не чы­нык­ты­ра
Спорт без­не чы­нык­ты­ра,
Ошый аның һәр тө­ре.
Үс­кәч чем­пи­он­нар бу­лу –
Һәр­бер ма­лай те­лә­ге.
Кү­ңе­ле­мә бик хуш ки­лә
Кы­шын чаң­гы­да шуу.
Ә җәй­лә­рен абый бе­лән
Фут­бол уй­нап туп куу.
Спорт без­не чы­нык­ты­ра!
Уку­да да би­реш­мим,
Кы­ен­лык­лар бул­са да,
Би­реш­мәс­кә ти­еш мин!
Ша­мил Ха­ри­сов, Әгер­җе ра­йо­ны, Яңа Авыл баш­лан­гыч мәк­тә­бе.

Бә­хет
Нәр­сә ул тор­мыш?
Ниш­ләр­гә?
Бә­хет­ле бу­лу өчен
Яшә­еш ул – үз иңең­дә
Тою ту­ган­лык кө­чен.
Ниш­ләр­гә бел­мә­гән чак­та
Та­ныш бул­ма­ган ке­ше­дән
Су­зыл­ган яр­дәм ку­лы.
Ту­лып кү­ңел ка­сә­лә­ре
Мөл­де­рәп тү­ге­лер чак­та,
Ку­лы­на алып ку­лың­ны
Юа­тыр ке­шең бу­лу.
Бо­лыт­ла­рың­ны та­ра­тып,
Син ни­чек бар – шу­лай яра­тып,
Ко­яш­тан да ягым­лы­рак
Әти-әни­ең бу­лу.
Са­лам­га ябы­шыр чак­та,
Якын­на­рың­нан ерак­та,
Ила­һы­дан көт­мә­гән­дә
Та­я­ныр­га якын дус­тың
Нык­лы җил­кә­сен кую,
Ар­тың­да яр­дәм­гә әзер
Дус­лар су­лы­шын тою.
Ку­а­ны­чың, шат­лык­ла­рың
Ко­чак­ка сый­ма­ган чак­та,
Сө­е­не­чең ур­так­ла­шып,
Дус­ла­рың ел­маюы.
Һәр­кем­нең үз юлы тәкъ­дир.
Бә­хет, шат­лык, ку­а­ну.
Тор­мыш – ул бар­ча Га­ләм­нең
Раб­бы­сы­на ина­ну!
Гөлшат Галиева, Балтач районы, Салавыч урта мәктәбе.

Чаллы шәһәре, 2нче гимназия уку­чы­ла­ры яза:

Каникул үтә, шаярып, көлеп
Мин авы­лы­ма кай­там,
Әби­е­мә бу­лы­шам:
Су­лар да алып ке­рәм,
Идән­нәр­не дә юы­шам.
Әби­ем бе­лән со­ңын­нан
Сый­ла­на­быз чәй эчеп.
Шу­лай ка­ни­кул үтә
Эш­ләп, ша­я­рып-кө­леп.
Али­нә Абд­ра­фи­ко­ва.

Без­нең Барс
Чал та­рих­тан кил­гән сим­вол – Барс!
Мәгъ­рур бас­кан ко­яш фо­нын­да.
Уңыш, бә­хет, көн­нәр як­ты­лы­гын
Сак­лый ке­бек Барс ка­нын­да.
Сул ягын­да түм-тү­гә­рәк кал­кан,
Кай­ча­гын­да ки­рәк сак­ла­ну.
Кал­ка­нын­да – ­си­гез таҗ­лы чә­чәк:
Мәң­ге яшә­еш­кә таң ка­лу.
Ха­ким­лек­нең йө­зе – га­дел бу­лу,
Вә­ка­ләт­ләр ти­гез бү­лен­гән.
Уң ая­гын бе­раз кү­тәр­гән дә
Яңа­рыш­ка та­ба үрел­гән.
Ила­һи­лык, бө­ек иде­ал­лар
Ка­нат бир­гән Барс – ­то­тем­га.
Иң­нә­ре­нә та­рих йө­ген сал­ган
Сөй­гән хал­кы – ­мил­ләт ха­кы­на.
Ка­нат­ла­ры җи­де зур кау­рый­лы
Җи­һан киң­ле­ген­дә тал­чык­мый.
Из­ге га­мәл җи­де күк­ләр үтә,
Чит йол­дыз­лар аны кур­кыт­мый.
Барс то­кы­мын­нан Рес­пуб­ли­ка,
Үсеш­-үз­гә­реш­ләр ки­че­рә.
Та­ри­хын­да бул­ган бо­ры­лыш­лар
Ил га­ме­нә яңа көч би­рә.
Бер­дәм бул­са, хал­кым ал­га ба­рыр,
Һич сы­нат­мас ил­ләр кар­шын­да.
Га­ләм кө­че, ко­яш бө­тен­ле­ге
Ка­мил фи­кер герб ты­шын­да.
Ку­әт­ле син, гү­зәл Та­тарс­тан!
Нур­лы йөз­ле, ма­тур, сөй­кем­ле.
Бә­хет, имин­лек­кә, ал­га­рыш­ка
Ом­ты­ла­сың Барс ши­кел­ле.
Ай­сы­лу Ну­рис­ла­мо­ва.

Бер, ике, өч...
Бер, ике, өч...
Ат­лап ал­га ба­рам мин.
Бер­гә­лек­тә көч!
Шу­ны аң­лап ка­лам мин.
Бер, ике, өч...
Син дә ат­лап ка­ра­ле!
Ки­лә­чәк­кә хал­кым
Бер­гә-бер­гә бар әле.
Бер, ике, өч...
Те­ләк бул­са, бе­лә­без.
Без­дә бар көч!
Те­ләк бул­са, җи­ңә­без.
Ди­а­на Фи­ли­мо­но­ва.

Сау бул, җәй!
Ни­гә биг­рәк тиз җәй бе­тә?
Әл­лә ка­ча ул без­дән?
Ерак җир­ләр­гә ки­тә,
Кү­рен­мәс өчен күз­гә.
Ба­ла­лар да са­гы­на­лар
Җы­лы, ягым­лы җәй­не.
Дул­кын­лы күл­дә, диң­гез­дә
Һәр ­көн­не су ке­рү­не.
Бо­лын­да җи­ләк җы­ю­ны,
Авыл­да ку­нак бу­лу.
Үзең тот­кан ба­лык ашап,
Ка­нә­гать бу­лып ка­лу.
Җәй озак­ка су­зыл­мый шул,
Өч ай бул­ган­га без шат.
Сау бул, җәй, озак­ла­мый­ча
Яңа­дан әй­лә­неп кайт!
Или­за Ра­ма­за­но­ва.

Чаллы шәһәре, Гали Акыш исемендәге 84нче лицей укучы­ла­ры яза:

Мин – ­та­тар
Та­тар илем – ­ту­ган җи­рем,
Та­тар те­лем – ­ту­ган те­лем.
Та­тар хал­кы – ­ми­нем хал­кым,
Та­тар җы­ры – ми­нем җы­рым.
Та­тар җи­рен­дә мин ту­дым,
Та­тар ка­ны ага бу­ем­да.
Та­тар җи­рен­дә яшим сө­е­неп,
Та­тар хал­кы гел уем­да.
Рә­зи­лә Лот­фул­ли­на.

Ка­дер­ле миз­гел­ләр
Са­гын­дыр­ды ту­ган як­ның
Моң­лы чиш­мә та­вы­шы.
Көн-төн ба­ла-ча­га­лар­ның
Уй­нап, кү­ңел ачуы.
Са­гын­дыр­ды авы­лым­ның
Сан­ду­гач сай­рау­ла­ры.
Әби-ба­бай­лар­ның кай­чак,
Моң­ла­ну-зар­ла­нуы.
Кайт­сам әгәр ту­ган як­ка,
Кү­ңел­лә­рем җил­ке­нә.
Авы­лым­ның ка­дер­лә­ре
Ме­нә шун­да си­зе­лә.
Ай­зи­лә Ха­ри­со­ва.

Кыр каз­ла­ры
Кыр каз­ла­ры ки­тә ерак­лар­га,
Таш­лап ки­тә­ләр үз як­ла­рын.
Оныт­мый­быз: ис­тә, йө­рәк­ләр­дә,
Кай­тыр­лар­ бит алар яз­ла­рын.
Кыр каз­ла­ры ки­тә ерак­лар­га,
Ка­нат­ла­рын ка­гып ка­ла­лар.
Ал­тын яф­рак ко­ел­ган ва­кыт­та,
Йө­рәк­ләр­гә яра са­ла­лар.
Кыр каз­ла­ры кай­тыр ерак­лар­дан
Ямь­ле яз­ның ма­тур кө­нен­дә.
Су бу­ен­да моң­лы җыр су­за­рлар,
Га­зиз из­ге, ту­ган җи­рен­дә.
Кай­тыр, кай­тыр ил­гә кыр каз­ла­ры,
Ямь­ле яз­ның наз­лы кө­нен­дә.
Ке­ше ки­тә, җы­ры, мо­ңы ка­ла,
Оныт­ма­гыз мо­ны го­мер­гә!
Гү­зәл За­ки­ро­ва.