Mehmet Kamış - Silopi'de bir Memedim

Daha 11 yaşındaydı Mehmet. Silopi'de doğmuştu. Niye orada doğduğunu, nasıl bir savaşın içinde hayat ile tanıştığını henüz anlayamıyordu.

Bildiği tek şey; silah, bomba sesleri, korkutan yüzler, tehdit parmaklarıydı. Yaşadığı küçük zaman diliminde dünyayı ‘korkunçlukların olduğu bir yer' diye bildi. Onun küçük başını bulan şarapnel parçası, daha sonraki yıllarda dünyayı daha iyi anlamasını beklemedi. Dünya orada başladı, orada bitti Mehmet için... Dünyanın başka yerlerinin de olduğunu hiç öğrenemedi. Örneğin fedakarlık yaparak İtalya'da eğitim alamadı.

Ağaların çocukları mutlu olabilsin diye kirli bir savaşın faturasını getirip bu küçük bedenin önüne koydular. Mehmet'in bu faturayı ödeyecek parası yoktu, o da canıyla ödeyip gitti. Savaş ağalarının çirkin dişleri arasından kürdanla çıkartılıp atılmış bir et parçası gibi toprağa düştü. Ardından göbeklerini sıvazlayarak çıkarttıkları geğirme seslerini duymadı bile. Kendisini tanıyanların beyaz bayrak çekip sağa sola koşuşturmalarını da görmedi. Görse de ‘bu beyaz bez parçası nedir?' diye soracaktı en fazla. Pis dünyalarını kafalarına çarpıp dönüp gitti. Herkesin en son gideceği yere ulaşıp orada beklemeye başladı; soracağı hesap için... Mehmet Silopi'de küçücük bir çocuktu öldüğü zaman. Tıpkı Diyarbakırlı Beytullah, Şırnaklı Baran, Hakkarili Minlal, Mardinli Tahsin, Bismilli Elif gibi. Evet yüzlerce çocuk, binlerce sivil, binlerce asker gibi asıl gidilecek yere onlar erken gittiler.

Peki siz; rahat mısınız? Kapıları kapatınca ses gelmiyor mu? Sizin çocuklarınız emin yerlerde mi? Siz hesabın kitabın olmadığı, bir daha geri dönüşün bulunmadığı, en nihayet yerde, yeryüzü cennetinde misiniz? Sorumluluk yok, hesap yok, kitap yok, vicdana da gerek yok, öyle mi? Çocuk kanını ‘kutsal bir amaç kılıfıyla', temizleyebiliriz diye mi düşünüyorsunuz? Ruhunuz vicdanınıza anne çığlıklarını izah edecek gerekçeler bulabiliyor mu? Her olanı kendinize izah edip rahatça yatağınızda yatıyor, erken girdiğiniz dünya cennetinin keyfini mi yaşıyorsunuz?

Evet keyifle yaşayın, siz emin yerdesiniz, sizin eviniz bombalanmıyor, nereden geldiğini bilmediğiniz bir kurşun sizin can evinize girip, canınızdan etmiyor nasıl olsa. ‘Eee ne yapalım, onlar da Kürt olmasalardı' diye mi düşünüyorsunuz? TOKİ'nin ilgi alanındaki Sur içinde yaşamasalardı öyle mi? Çocukları öldürüp sonra da barış adasından bahsedenlerin ruhlarındaki çirkinliği fark etmeyecek kadar kalbiniz siyasallaştı mı? Karardı demiyorum çünkü kararmak bile bir derecedir, tekrar temizlenme ihtimali vardır. Siz bu kadar mı siyasallaştınız?

Siz hiç, çocuğunuzu buzdolabında saklamak zorunda kaldınız mı? Şarapnel yemiş bir çocuğunuzu beyaz bayrak altında nereye götüreceğinizi bilememenin kâbusunu yaşadınız mı? Yine de haklı mısınız? ‘Eee kardeşim onlar da falana oy vermeselerdi bunları yaşamazlardı' diye mi düşünüyorsunuz? Size oy vermediler diye her türlü zulmü baştan kabul mu etmiş oluyorlar?

Devlet büyüklerinden birisi ne demişti; ‘Suriye'den atarım üç beş bomba, gerekirse başlatırım savaşı'... Hep muktedirlerin istediği gibi davranan PKK bu yüzden hendek kazıyor olmasın! Bu yüzden durup dururken sahalara inmiş olmasın!

Kimi gelir unumuzu alırdı

Kimi gelir canımızı

Kim kanundur kim eşkıya

Kim dosttur kim düşman

Bilemezdik arada biz kurban

Şiirinde Bülent Ecevit'in dediği gibi kim kimin içinde, kim kanun, kim eşkıya birbirine girmiş. Bir hırlaşmada benim tek bildiğim Mehmet'in, Baran'ın, Elif'in ölmüş olması. Biliyorum onlar sizin çocuklarınız değil!