«آکتور» یک ادای دین جذاب به تئاتر و سینما

آکتور اولین سریال نیما جاویدی می‌تواند از بهترین‌های شبکه نمایش خانگی باشد، از آنجا که جاویدی در دومین فیلم سینمایی‌اش یعنی سرخپوست توانست از عناصر مهمِ سینمایی کمک بگیرد و اثری قابل تحسین بسازد در آکتور هم همان مسیر را ادامه داده، البته با چگالی بیشتر، از همان نمای اول دوربین جایی قرار می‌گیرد و نوید این را می‌دهد که قرار است با شکل جدیدی از سریال‌سازی مواجه شویم. دقیقاً این اتفاق هم رخ می‌دهد، البته که آکتور با دراماتیک بودن جهان روایتش میان نمایش و سینما در تعلیق قرار گرفته و این می‌تواند بستر متقاعد‌کننده‌ای برای فضاسازی داستان باشد، از همین حیث این احتمال وجود دارد که مخاطب عام کمی با فضای سریال مشکل داشته باشد و فکر کند که ریتم سریال کُند و غیرقابل تحمل است، اما از قسمت سوم تا ششم داستان با تعلیق‌های ریزبینانه شکل می‌گیرد.