“მოკვდა თამაზა – თქვენი ძმაკაცი...”
რაც ხანი გადის, მით უფრო ძვირად ვხვდებით ერთმანეთს, მით უფრო ხშირად გვერევა სევდა. რაც ხანი გადის მით უფრო მეტი იშლება სუფრა და ჩვენ ვეწევით მოსაწყენ ნადიმს: ჭკვიანურს ვროშავთ, ან ვსხედვართ უბრად... რაც ხანი გადის, მით უფრო, უფრო! ეს ანჟამბემანით გაწყობილი სტრიქონები, რომელიც თამაზ ჩხენკელმა 80-იანი წლების ბოლოს დაწერა, მეტ-ნაკლებად ზუსტად გამოხატავს იმ განწყობას, რაც მისი გარდაცვალების შემდეგ დარჩა. რა თქმა უნდა, შეიძლებოდა უფრო მძაფრადაც გვეთქვა თამაზ ჩხენკელისვე რომელიმე სხვა ლექსით... Читать дальше...